De Tijdspiegel. Jaargang 72

[p. 180]

Verlangen.
J. Petri.

Ach moet mijn ziel dan altijd wachten.
O lief, dat eens mijn harte vond.
Nu pralen weer de lentenachten
En komen toov'rend stond na stond

De bloemen breken als gedachten
Die 'k in mijn liefdesluimer vond
Voor u, als toen mij 't leven lachte
Totdat de lente stil verzwond.

O, zoek het minnen in de zangen
Als 't leven u zijn vreugde laat
Ik ken de droomen van 't verlangen,
Zooals weer de avondfluister gaat
Door toppen, hoog door stilte'omhangen
Die wijde ruste wèl verstaat.