De Tijdspiegel. Jaargang 72

[p. 179]

Stille liefde.
J. Petri.

Hij zat in een hoekje alleen
Zij danste met r' teedere leên
Zij schertste, zij lachte,
Met een, met 'er tween.
O, dat ze hem zoo kon vergeten,
Doch niemand die iets maar mocht weten.

Zij hoopte des avonds een woord
Doch ze heeft 't vaarwel slechts gehoord.

Zij weenden, een ieder,

Maar dicht was de poort.
Kan 't leven gemis niet vergeten
Doch niemand die iets maar mocht weten.

Hij zag weer de wereld zoo schoon,
Maar 't heimwee was 't eenige loon.

Hij was blijven leven

In r' innigste woôn.
Tot zij weer een godskind mocht heeten.
Doch niemand die iets maar mocht weten.

Vrij naar Bj. Björnson.