De Tijdspiegel. Jaargang 71

[p. 353]

De blijde droefenis.
Herman Middendorp.

Aan Dr. Ludwig Wüllner.

Soms kan een droom het arme leven wijden
tot grootsch verhaal van schoonheid onvermoed;
als óver d'aardsche horizonnen glijden
de lichte stonden als een gouden stoet.

Dan komt een groot gedacht de ziel bevrijden
dat àl begeeren dooft, en deinzen doet
heugnis van schaamle vreugd en donker lijden,
genade-glimlach die geschrei vergoedt.

Soms maakt een wonder 't kleine leven gróót...
Gebenedijde kunstnaar, die het leven
gepeild hebt van Gods sterren-klaren nacht
tot het huiver-diep duister van den dood;
Gij hebt mijn droefheid met dien droom doorweven,
en dat schoon wonder aan mijn ziel volbracht.

Allerheiligen, 1914.