De Tijdspiegel. Jaargang 71

[p. 308]

Ver over zee.
Elise Soer.

Een schitterend schoone najaarsdag!
De luchten koepelen hoog en breed,
Als tentdak voor haar Majesteit
De zee, wier lijn den hemel meet
Rondom, in verre oneindigheid..,.

Nog straalt de zon met gouden gloed,
Maar zilveren spoelen schieten staag
Door 't ijle floers van 't hemelruim.
De golven deinen loom en traag;
Slechts in de branding vlokt wat schuim.

Een vogel stort met forschen slag
In 't golvend blauw, dan langzaam weer
Wiekt hij omhoog, drijft op de lucht,
En sierlijk zwenkt hij keer op keer....
Maar plotseling krijscht hij wild, en vlucht.

Als zware donder rolt het aan,
Ver over zee.... Slag volgt op slag.
De aarde dreunt. Der golven zang
Wordt overstemd. Verbleekt de dag?
Hoe klopt ons 't hart zoo fel, zoo bang?

O grijze hemel, grijze zee,
Doodsgrauw tot aan des einders boog....
't Is of Europa's bleek gelaat
Ons aanziet met bekreten oog,
Of zij een rouwfloers om zich slaat....