De Tijdspiegel. Jaargang 70

[p. 337]

Een geur van vochtig gras....
Jules Schürmann.

Een geur van vochtig gras en van seringen
Gaat in mijn kamer dringen
Waar 'k zit bij 't hooge raam en hoor
Naar regenslag, die ruischt aldoor
Gelijk een onverbreekb're stroom
Op d'ouden lindeboom.

En de verveling van de grijze dagen
Hoor 'k in den regen klagen,
Die pletst met monotoon geluid
Op weg en heg en dak en ruit
En maakt van donkere aarde en gras
Een slibberig moeras.

Maar toch, zoo menigmaal bij 't raam gezeten
Heb ik het leed vergeten
Om 't wild verlangen mijner ziel,
Terwijl de regen klett'rend viel
En vond ik in den triesten dag
Der Schoonheid stillen lach.