De Tijdspiegel. Jaargang 69

[p. 346]

Door gouden nevelen.
Elise Soer.

Door gouden neev'len tuurt de dag,
Uit verre heem'len, over zee;
Zij sluimert zacht, in zaalge rust,
De wind vaart fluistrend langs haar stee,
Aan Noordwijks stille, blanke kust.

Waar toeft de blijde kinderschaar,
Die juichend joelde aan 't breede strand,
De blonde voetjes in het nat,
Er lustig dansend hand aan hand,
Door 't golfgespeel met schuim bespat?

Verdwenen met den zomerdroom,
Toch lees ik runen aan het strand.
De golven kabbelen af- en aan.....
Zij griffen in het oeverzand,
Een schrift van wisselen en vergaan.

In gouden neev'len zinkt de dag....
Een zeemeeuw schreit, doch smoort zijn kreet,
Loom wiegt hij in der golven schoot,
Een zilveren ster op 't blauwe kleed....
Daar kleurt de einder droevig rood.

Alsof een zware, felle brand
Ten hemel uitslaat over d'aard
Een prophetie van oorlogswee?...
De vloed komt op in snelle vaart,
Als verre donder gromt de zee.