De Tijdspiegel. Jaargang 69

[p. 275]

Sneeuwklokje.
Toussaint Bokma.

Sneeuwklokje-blank, als 't vlokje, dat van boven

U vaak nog kristallijnen mutsje geeft,

Als reeds uw vriend'lijk kopje kwam beloven:

De bloeitijd komt!... het gist, het kiemt, het leeft! -

Sneeuwklokje-fijn, klein bloempje, dat ik min,

Gij luidt ons wêer de lieve lente in.

Dwerg-pionier van nieuw ontkiemend leven,

Lieve heraut, in groen en wit satijn,

Uw klokje klept langs velden, bosch en dreven,

Waar àlles straks in sabbat-kleed zal zijn. -

Sneeuwklokje-rein, - als eerstling van 't gezin

Leidt gij ons zacht den groenen tempel in.

De crocus bloeit; reeds knoppen de seringen;

De ribes bloost... zij maakt haar kleedje los....

Wat zonnegloed en... àlle knoppen springen,

Het groent en bloeit en prijkt in kleurendos!...

Dàn trilt door 't jonge groen het jub'lend lied der min....

Maar... witte klokje luidt dàt leven niet meer in.