De Tijdspiegel. Jaargang 37

Een stem des harten.

Zalig zijn zij, die hongeren en dorsten naar de gerechtigheid, want zij zullen verzadigd worden.
Jezus.
Een algemeen gevoel van zekerheid, van vertrouwen, van toevoorzicht is verloren gegaan; de bloemhof des levens is tijdelijk van een zijner begeerlijkste sieraden beroofd, - heilige vreugde. Dat is niet weinig, maar dat is ook al.
C^d. Busken Huet.
Nieuwe Litterarische phantasiën.

Zangen, die versterven zullen,

Zingen wij.

Al wat licht is, wordt verduisterd,

Al wat schoon is, gaat voorbij.

[p. 159]

 

Wat ons harte heeft bewogen

 

Bij ons lied

 

Is als andre levensvormen,

 

Die het oog op aarde ziet.

 

 

 

Uit verrijzen en verzinken

 

Saamgesteld

 

Is het leven. Moed noch liefde

 

Baat op 's levens oorlogsveld.

 

 

 

Heilge waarheid? Droeve waarheid!

 

Hard en wreed!

 

Meerd're kennis bracht ons smarte,

 

Ongeneeslijk zieleleed!

 

 

 

Heilge blijdschap? Met de droomen

 

Van 't voorheen,

 

Die verdwenen als een rookwolk,

 

Vlood zij van deze aarde heen.

 

 

 

In het stof zonk alle grootheid;

 

Want de ziel

 

Kan in 't goede niet gelooven,

 

Waar de Bron des goeds verviel.

 

 

 

Kleurloos werd geheel het leven;

 

Al wat blonk,

 

Werd verdoofd, waar droef des levens

 

Zon verduistrend onderzonk.

 

 

 

Laat ons zwijgend wachten, wat de

 

Toekomst brengt,

 

Wat een reed'loos noodlot over

 

't Reed'lijk menschenkind gehengt.

 

 

[p. 160]

 

Zangen, die versterven zullen,

 

Zingen wij.

 

Al wat licht is, wordt verduisterd,

 

Al wat schoon is, gaat voorbij.

 

 

 

Armen! Zij, die zoo gelooven!

 

't Menschenhart

 

Moet zich daarbij nederbuigen

 

Onder wreede zielesmart.

 

 

 

Hongren blijft het menschenharte

 

Bij die leer.

 

Dorstend naar Gods heil'ge liefde

 

Keert er menig zondaar weer,

 

 

 

Die vermoeid werd van het eeuwig

 

Eenerlei van 't golfgebruis

 

Op de woeste zee des twijfels,

 

Naar het reddend Vaderhuis.

 

 

 

En, tot God teruggedreven

 

Op des harten machtgebod,

 

Juicht hij weer in 't eeuwig leven,

 

Vindt een Vader in zijn God.

 

 

 

w. mallinckrodt.

Solo.