De Tijdspiegel. Jaargang 36

[p. 356]

Joncfrou Kateline^(*).
Getoondicht door Peter Benoit.

Nog bloedt de wonde, die zij sloegen in mijn hart;

Nog daaglijks bidt mijn kroost voor 't eeuwig heil zijns vaders;

Nog draagt het rouwkleedij, en is het bleek van smart;

En mij wordt hulp gevraagd - mij hulp door zijn verraders!

O Jacob! Jacob! mijn gemaal!

Nog zie ik u in deze zaal

Neerstorten onder 't moordend staal;

U, Ruwaard, aan een koord nog door de straten sleuren,

Door 't grauw, door tijgers u verscheuren;

En zij, zij vragen hulp - aan mij, o mijn gemaal!

.......................

God, die mij weg ziet treuren,

Zijt Gij dan van gerechtigheid beroofd,

Dat Gij Uw bliksemvuur niet slingert op hun hoofd?

.......................

O arme, arme Katelijne!

Uw jeugd was als de Mei vol zangen en gebloemt;

‘De Schoone’ werdt ge in 't land genoemd;

En hij, de Vroede Man, de wereld door beroemd,

Hij kwam tot mij, hij werd de mijne.....

Wat was hij vroom! wat was hij schoon!

Een Koninginne heeft een troon,

Maar om den hals geen arm, beschermend als de zijne!

......................

Zijt Gij dan van gerechtigheid beroofd,

Dat Gij Uw bliksemvuur niet slingert op hun hoofd?

(*) De weduwe van Jacob van Artevelde.

[p. 357]

 

Maar.....

 

O mijn hart, gij moogt niet breken.....

 

'k Hoor Roeland, Roeland spreken.....

 

Het is voor Vlaandren, dat zij smeeken.....

 

Het is, om Gent, om Gent te wreken!

 

De vijand rukt weer aan, o Jacob! naar uw land.....

 

Ik voel uw schimme mij omzweven,

 

'k Zal alles, alles geven!

 

Hier! hier! juweelenschat, geschonken door zijn hand:

 

Ons Vlaandren in geen slavenhand!

 

 

 

Mijn zoon! gij, doopkind van een Koning,

 

Draag vóór mij uit het zwaard van 's lands gerecht,

 

Door hem geheiligd in 't gevecht!

 

Mijn dochtren, komt! uit Artevelde's woning,

 

Als uit de kleinste stulp,

 

Naar 't Raadhuis heen met hulp!

 

Ik zie uw vader wenken.....

 

Kom heen, mijn kroost, kom hulpe schenken.

 

Vergeet zijn moordenaars; hoor, hoor het torenbrons.....

 

Kom heen, kom heen tot hèn - zijn schimme brengt er ons!

 

 

 

julius de geyter.

Antwerpen.