De Tijdspiegel. Jaargang 34

Magdalena.

Evangelisch jaarboekje uitgegeven ten voordeele van het Asyl Steenbeek, onder redactie van J.A. Schuurman Johsz. en L.R. Beijnen 25^ste jaargang 1877.

Wij gelooven dit jaarboekje, dat ten voordeele van het asyl Steenbeek wordt uitgegeven en zich daardoor aanbeveelt bij allen, die iedere welgemeende poging waardeeren, om aan gevallenen den weg te wijzen tot redding en terugkeer op het pad der deugd, bij dat gedeelte van het Nederlandsche publiek, dat even als wij, gedachtig aan den bloeitijd van Muzen-Almanak en Tesselschade, in een prachtjaarboekje zoo gaarne eene bloemlezing ziet van schoone verzen en door vorm en inhoud uitmuntend proza, niet beter te kunnen introduceeren, dan door mededeeling van de schoone, kernachtige en aandoenlijke dichtregelen, door professor Nicolaas Beets bij het graf van Heldring uitgesproken:

‘Ofschoon de dood uw fakkel bluschte,
In ver verwijderd oord,
Hier moet de plaats zijn van uw ruste,
Hier, waar gij thuis behoort;
Hier, waar wij u met liefde ontvangen,
Met blijdschap bij de smart,
Met tranen op de bleeke wangen,
Maar met een dankbaar hart.

‘Hier zult gij zacht en vredig slapen,
In vaderlandschen grond,
Te midden, Herder! van de schapen,
Die u Gods liefde zond.
Hier zult gij in de sluimring deelen
Van haar, die, stil en blijd',
U, den verzorger van zoo velen,
Haar zorgen hebt gewijd.

[p. 260]

 

‘Hier zal u 't kerkje schaduw schenken,

 

Door uwe hand gebouwd,

 

Waar gij de woorden en de wenken

 

Des Hemels hebt ontvouwd;

 

Hier staan, als opgerichte steenen

 

Eerbiediglijk geschaard,

 

De vier gestichten om u henen,

 

Die zeggen, wie gij waart.

 

 

 

Hier zullen kindren, vrienden, broedren,

 

Verzamen keer op keer,

 

En diep bewogene gemoederen

 

Zich wenden tot den Heer,

 

Om kracht als uwe kracht te vinden,

 

En moed, uw gemoed gelijk!

 

Te leven, werken, onderwinden,

 

Volharden, koninklijk!

 

 

 

‘O Gij! gezegende des Heeren,

 

Man Gods en menschenvrind,

 

Schoon voorbeeld, dat wij noode ontberen,

 

Hoe hebben we u bemind!

 

De krans verwelkt na korte stonde

 

Die hier de lijkbus tooit;

 

Maar 't hart dat u waardeeren konde,

 

Vergeet zijn Heldring nooit.’

Zoo keurig van uitdrukking en diep gevoeld als deze regelen zijn, zoo weinig kunnen wij zeggen tot lof van de overige grootere en kleinere dichtstukjes in het jaarboekje geplaatst. Geen van deze zal den roem van zijn auteur vermeerderen. Niet éen zal ook, of wij moesten ons zeer bedriegen, door een' schoone lezeres in een sierlijk keepsake overgeschreven of door een jeugdig vriend van poëzy van buiten geleerd worden. Van de prozastukjes behaagde ons het meest:

‘De wijde wereld in’ van Mevrouw A.L.G. Bosboom Toussaint, dat in lossen, bevalligen verhaaltrant, zonder veel verwikkeling, maar met genoeg karakterteekening, om de belangstelling van den lezer in de hoofdpersoon op te wekken, de geschiedenis bevat van een zwervend lam, dat nog bijtijds in de schaapskooi is geraakt en daardoor onze deernis wekt voor zoo velen harer zusteren, die even slecht toegerust door het lot, verloren gaan, eer eene reddende hand ze heeft gevat.

Lezenswaard is ook ‘Fatsoendelijk,’ een schetsje uit de Haagsche pastorie, dat ons een lang in stilte gekoesterden wensch te binnen bracht, dien wij gelooven, dat door vele vrienden van den heer Van Koetsveld en van de vaderlandsche letteren gedeeld wordt. De wensch namelijk, dat ‘de Pastorie van Mastland,’ die onvergetelijke, van geest en humor tintelende, schetsen uit het leven van den Nederlandschen dorpspredi-

[p. 261]

kant nog eenmaal een waardigen tegenhanger mocht vinden van dezelfde hand, die het bonte en veelzijdige leven eener groote stad, bekeken van het standpunt van den godsdienstleeraar, op even aantrekkelijke wijze, in beeld brengt.

Nog lazen wij met genoegen: ‘Een woord op het zilveren huwelijksfeest van J. Bosboom en A.L.G. Toussaint’ van prof. J.J. van Oosterzee, eene welsprekende hulde aan de verdiensten van onze grootste romancière en haren talentvollen echtgenoot, het sieraad en den roem onzer nieuwe schilderschool, den gevierden kerkschilder van Nederland.

‘Na het ontslapen van O.G. Heldring,’ door W. van den Bergh, en ‘Bij het graf van O.G. Heldring en Negenentwintigste verslag van het Asyl Steenbeek,’ door J. Nobels, zijn twee opstellen, die voorzeker met belangstelling door de vele vrienden van Heldring en zijne stichtingen zullen gelezen worden.

De overige proza-stukjes hebben weinig om het lijf. Het ontbreekt hun schrijvers niet aan goeden wil, maar aan talent, welk gemis door geene dogmatische formules kan vergoed worden.

Wanneer wij nu nog op de credit-zijde van Magdalena getuigen, dat zij in een keurig smaakvol bandje verschijnt, en behalve met het titelvignet, met twee goed uitgevoerde staalgravures versierd is en een welgelijkend portret in houtsnede van Heldring, dan gelooven wij, dat de balans der letterkundige verdiensten van dit jaarboekje niet moeilijk is op te maken.

Het bevat, dunkt ons, genoeg goeds en schoons om de vrienden en begunstigers van het asyl Steenbeek tot den aankoop uit te lokken, maar niet genoeg, om te durven voorspellen, dat het buiten dien kring op vele koopers en lezers mag rekenen.