De Tijdspiegel. Jaargang 27

Zes liederen van C. Honigh.
(Uit een bundel liederen, bij den uitgever van dit tijdschrift ter perse.)

I.
Onbezorgd.

Gij vraagt, waarom ik vroolijk ben,

Van waar in 't hart die zangen,
Van waar die lach op mijn gelaat,
Die vreugdeblos der wangen? -

Ei, louter leven reeds is lust;

Zou dan mijn hart niet zingen,
Waar ik door zooveel schoons en goeds
Alom mij zie omringen?

De hemel welft zich boven mij

Vol sterren en vol stralen,
En om mij geurt het lentgebloemt'
En zingen nachtegalen.

Mijn arm is forsch, mijn hart heeft moed,

En, schets u zelv' mijn droomen:
Een liefjen van drie zesjens lacht,
Ziet zij van veer mij komen.

[p. 266]

II.
Een drinkliedjen in den ouden trant.

‘Warum sollte nicht auch einmal ein (Holländer altniederländische Gedichte machen? Es ist doch viel natürlicher, als wenn er altgriechisch oder altlateinisch dichtet.’
Hoffman v. Fallersleben.
Horae Belgicae, Pars VIII.

1.
Ke, langhet mi enen dronc!⁽¹⁾
Ke, langhet mi enen Dietscen dronc!
Twi souden jonghe ghesellen
Mit droven ghepensen hem quellen?
Te claghene isset ja emmer te vroech,
Te claghene isset te vroech.

2.
Ghoe wert, een kanneken bier,⁽²⁾
Ghoe wert, een kanneken bier ghef hier!
En hebdi geen bier te scincken,
So willen den wyn wi drincken,
Die isser wale bat ons ghevoech,
Die isser bat ons ghevoech.

3.
Ic woude, dat ic cost,⁽³⁾
Ic woude so gheerne dat ic cost
Dat water in den Rine
Verwandelen al in wine.
So dranc ic wel spade, so dranc ic wel vroe,
So dranc ende sanc ic embertoe.

4.
En̄ die dit liedeken sanc,⁽⁴⁾
En̄ die dit liedeken eerstwerf sanc,
Hadde euweliken dorste,
Hadde emmer des gheldes borste.
Him luste wel III scellincs wijn,
Hi en hadder niet een in syn borsekijn.

(1) ¹ ke, ha ³ twi, waarom. ⁴ droven, droevige.

(2) ¹ wert, waard. ² ghef, geef. ⁵ wale bat wel beter.

(3) ⁴ verwandelen, veranderen. ⁵ vroe, vroeg. ⁶ embertoe, altijd door, aanhoudend.

(4) ² eerstwerf, het eerst. ⁴ borste gebrek, ⁶ borsekyn dim. van borse beurs.

III.
Negentien jaren.

Negentien jaren,

Krullende haren,

Kijkers, die staren

Vroolijk en vrij,

Blozende wangen,

't Hart vol gezangen.....

Veel hebt ge ontvangen,

Meer waard zijt gij.

[p. 267]

 

Want wat al weelde

 

't Hartjen u streelde,

 

Bleeft gij misdeelde:

 

Ééne nog faalt,

 

Die al dien luister

 

Dof maakt en duister,

 

't Al overstraalt.

 

 

 

Ras zal ze u dagen,

 

Zal ze verjagen,

 

Wat uw behagen

 

Wekte weleer.

 

Toch, wil niet schromen,

 

Wat worde ontnomen,

 

Zij, die zal komen,

 

Liefde - biedt meer,

 

Geeft het verlorene u duizendvoud weer.

IV.
Ghazel.

Fi du rhythme commode!

..........

Que ton rêve flottant

Se scelle

Dans le bloc résistant.

Th. Gautier. L'Art.

Hoe schoon waart gij na duist'ren nacht,

o, Morgenrood!

Wat weelde spelde me uwe pracht,

o, Morgenrood!

En in den lichtglans, dien gij bracht,

en die me omvloot,

Hoe droomde ik daar zoo zoet en zacht,

o, Morgenrood!

Haar zag ik, die zoo vriend'lijk lacht

en die mij bood,

Waarnaar ik eind'loos heb gesmacht,

o, Morgenrood!

Mij sterkte onbluschb're levenskracht,

of zij me omsloot

En juichte: ‘'k Heb u lang gewacht!’ -

o, Morgenrood!

Mijn jubelkreet werd jammerklacht,

't Gezichte vlood.

Uw schoon was schijn, bedrog uw pracht,

o, Morgenrood!

[p. 268]

V.
Van verre.

Om middernacht

Heb ik gedacht

Aan u, mijn lief, mijn leven.

Een wond're macht

Heeft kalm en zacht

Mijn weemoed weggedreven.

Om middernacht

Drong nieuwe kracht

Het matte harte binnen.

De erinring bracht

Mij rust voor jacht

Der fel bewogen zinnen.

Om middernacht

Heb ik gesmacht

Naar 't uur van samenkomen.

Een eng'lenwacht

Weefde op mijn klacht

Uw beelt'nis in mijn droomen.

VI.
De avond heeft de ontroerde golven.

De avond heeft de ontroerde golven

Zacht in sluimering gekust.

't Windjen doet geen rietpluim wieg'len,
Plompenblad en roos weerspieg'len

Zich in 't meer, dat zwijgt en rust.

Maar op eens, de waat'ren zwellen,

Hoe ze golven meer en meer!

Toch - geen windjen wordt vernomen,
't IJle loof der berkeboomen

Hangt nog roerloos steeds ter neer.

Zoo vaak ben ik kalm en rustig

En word plots'ling droef te moê.

Tranen rijzen in mijn oogen,
'k Word in 't diepst der ziel bewogen

En weet zelf waarom noch hoe.