De Tijdspiegel. Jaargang 20

Brievenbus.

IV.
Eene verklaring aan d^r. H. Riedel en aan de lezers van ‘De Tijdspiegel.’

In de tiende aflevering van dit jaar van ‘de Tijdspiegel’ zegt Dr. H. Riedel, in eene beoordeeling van Dr. A.W. de Klercks Nederlandsche bewerking van het Handboek der Algemeene geschiedenis van Weber, op pag. 282, het volgende: ‘Bij deze onverschoonbare achteloosheid ten aanzien onzer moedertaal heeft de vertaler daarenboven aan Dr. Kappeijne van de Coppello eene slechte dienst bewezen door hem openlijk dank te betuigen voor den hem bij de herziening der drukproeven verleenden bijstand.’ Deze woorden nu nopen, om niet te zeggen dwingen, mij tot eene verklaring. De bijstand, door mij aan Dr. de Klerck bij de herziening der drukproeven verleend, bepaalde zich tot het mede nazien van ééne enkele revisie der proefbladen van het eerste stuk (Oostersche volken); van het tweede (Grieken) kreeg ik slechts hoogst zelden een proef in handen; en van de overige stukken kwam er mij nooit eene onder de oogen. De dankbetuiging, door Dr. de Klerck geplaatst in de voorrede vóór het eerste stuk, welke gedagteekend is 1 Junij 1861, is dus alleen op dat gedeelte toepasselijk. Die voorrede heb ik echter pas gelezen, toen ze reeds was afgedrukt; anders hadde ik mijnen ambtgenoot waarschijnlijk verzocht om de uitdrukking zijner erkentelijkheid voor eene zoo geringe hulp, die althans geene openlijke vermelding verdiende, achterwege te laten. Ik ben verre van mij in te beelden, dat, zoo ik de proeven der volgende stukken had helpen corrigeeren, het boek er beter zou hebben uitgezien; ik maak volstrekt geen aanspraak op den naam van een naauwkeurigen, knappen corrector; integendeel, ik erken gaarne, dat het mij nog nimmer gebeurd is eene correctie te leveren, die niet berispelijk was; - maar, van de fouten, die in de Klercks Handboek worden gevonden, zijn er bitter weinige voor mijne rekening.

N.J.B. Cappeijne v.d. Coppello.

Amsterdam, 3 October 1863.

V.
Kronijk en kritiek.

De catalogus van de tentoonstelling van oudheden te Delft inziende, vindt men daar het n^o. 3460 beschreven ‘Een portret van den Burgemeester van Rotterdam van Teylingen, den laatste van dit geslacht, ingezonden door J.B. Hoogewegen.’

[p. 372]

Eenigen tijd vroeger had ik in de levensgeschiedenis van Mr. C. van Lennep, beschreven door Mr. J. van Lennep te Amsterdam, gezien; dat D. van Lennep, overgrootvader van den Schrijver, in tweede huwelijk gehuwd is geweest met Magtelina van Teylingen, en dat deze vrouw, voorgevende de laatste van haar geslacht te zijn, NB. op het sterfbed, haar man verzocht had de papieren, haar afkomst betreffende, te verbranden, hetwelk toen niet geschied zijnde later door twee heeren van Lennep, met behulp van een spookgeschiedenis, zonder inzien dier belangrijke bundels, heeft plaats gehad; een daad die voor de geschiedenis te bejammeren is.

Ziedaar twee personen die als de laatste van het geslacht van Teylingen worden opgegeven, waarom velen van hetzelve, die nog in leven zijn zich verwonderen, dat zij allen levende dood zijn, en mij verzocht hebben den heer Hoogewegen en niet minder den geschiedschrijver Mr. J. van Lennep in te lichten, dat noch de Burgemeester van Rotterdam noch de aangehuwde overgrootmoeder van den heer Mr. J. van Lennep, Magtelina van Teylingen, de laatste van het geslacht zijn geweest.

De afkomst is zoo menigmaal beschreven, dat het voor den lezer vervelend zoude zijn zulks van den beginne af weder op te halen: genoeg is het hier, voor degenen die er prijs op stellen te herinneren: dat na den dood van Graaf Floris het huis Teylingen, tot het eedgespan der Edelen tegen gemelden Graaf behoord hebbende, uit den lande verbannen is en niet vóór de 15^de eeuw in het vaderland terug kwam, als wanneer Augustinus van Teylingen, die is geweest rentmeester van Friesland, Gouverneur van Noord-Holland, met zijn oom Lucas weder naar Holland is gekomen en in 1553 overleden.

Gemelde Augustinus is de stamvader geworden van het tegenwoordige geslacht, als hebbende gehad twee zonen met name Floris en Bartholomeus, van welke Floris in Noord-Holland is gebleven en de laatste in den 8^sten graad Joh. Lodewijk en Magtelina, gewoonlijk Machteld genoemd, kinderloos overleden zijnde, geen nakomelingen meer aanwezig zijn.

De broeder van Floris, Bartholomeus genaamd, heeft zich in Zuid-Holland en wel speciaal te Rotterdam, met de woon begeven, en is daarom de Rotterdamsche tak genoemd.

Van dezen was afkomstig in den 7^den graad Dirick gezegd Theodorus, mijn overgrootvader, die burgermeester was van Rotterdam en van welken afkomstig zijn de heeren en vrouwen van Teylingen, te Rotterdam, in Zeeland, Utrecht en elders woonachtig; en ook afkomstig was de overledene heer IJ. van Teylingen die even als zijn vader Burgemeester van Rotterdam geweest is.

Dit zal genoeg zijn om de vrienden van het geslacht van Teylingen gerust te stellen, dat alle nakomelingen van den huize Teylingen en later van Augustinus, met den dood van Magtilda, door den geschiedschrijver den heer Mr. J. van Lennep de laatste van het geslacht genoemd, of door den dood van den Burgemeester IJ. van Teylingen, door den heer Hoogewegen bij de beschrijving van diens portret, met voorbijzien van zijn zoon, die evenwel kinderloos is overleden, mede als de laatste van zijn geslacht aangewezen, nog niet van dezen aardbol verdwenen zijn.

Rotterdam, 9 September 1863.

D.G. van Teylingen van Kamerik.

[p. t.o. 372]

Als de 20 genoodigden op een Congres zamen de vredepijp rooken, steken zij nog de kaart van Europa in brand.