Noorden en van Duitschland tegen hem, die aan zijn ijzeren wil allen voor altijd dreigde te onderwerpen. Eindelijk zegevierden zij en Europa was gered.
Eere zij der nagedachtenis van Leipzigs helden! Niet alleen de legers, maar Duitschlands volken waren het, die hun bloed voor de onafhankelijkheid lieten stroomen, door een edele vrijheidszucht bezield. Al moge na een halve eeuw die vrijheid voor Duitschland nog niet zijn verwezenlijkt, de schimmen der gevallen strijders voor de grootsche zaak eischen haar voortdurend. Hunne stem klinkt thans luider dan immer in het oor der vorsten, wier voorgangers, ontrouw aan hun woord, aan de volken tot heden de instellingen onthielden, die zij in de ure des gevaars zoo ruimschoots hadden beloofd.
Duur werd de zege gekocht. Even als in het Teutoburgerwoud de romeinsche legioenen door Herman werden omsingeld en verslagen, en Germanje door deze glansrijke overwinning aanvankelijk van het romeinsche juk zich had bevrijd, zoo werden nu door de Duitschers, Scandinaviërs, Magyaren en Sarmaten de trotsche fransche adelaars van hunnen geboortegrond verjaagd. Het zwaard der overwinning werd toen in de vuist des overheerschers gebroken, ofschoon hij zich nog eenigen tijd met het overschot daarvan bleef verdedigen. Met Augustus na den Hermanslag, mogt ook hij uitroepen: Varus, Varus, Duitschland, Duitschland! geef mij mijn legioenen weder!
Wij gedenken thans met innige dankbaarheid aan allen die in deze sombere maar roemrijke dagen voor de onafhankelijkheid van Europa hun leven ten offer bragten. Wij gedenken daarbij ook die beroemde krijgers, zoo vaak door de overwinning bekroond, welke drie dagen streden tegen eene driedubbele overmagt, met een heldenmoed een betere zaak waardig. Krijgsmanseer, de roem van moed en dapperheid kan aan hunne nagedachtenis niet ontzegd worden. Door een noodlottig misverstand werd de éénige weg van terugtogt, de brug van Lindenau over den Elster, vernield, en het treurspel van den togt over de Beresina herhaald. Velen vonden hun graf in den gezwollen stroom, Uw naam, o dappere Poniatowski, zij niet vergeten!
De overwinning bij Leipzig, de volkenslag in de haar omringende vlakten gestreden, de ruiterdrommen die elkander aldaar de zege betwistten, het geschutgevaarte, dat de aarde deed daveren van zijn donder, door de echo's der wouden en heuvels weêrkaatst, dit alles staat ons na vijftig jaren weder levendig voor den geest. Een heilige geestdrift vervult onze borst, wij hechten nog meer waarde aan het bezit eener nationale onafhankelijkheid, als wij de gebeurtenis herdenken waaraan wij de onze te danken hebben.
Terwijl wij een plegtig offer brengen aan de nagedachtenis der braven, die met hun bloed de onafhankelijkheid van Europa's volken bezegelden, voelen wij onze vaderlandsliefde verhoogd, en mogt eens onze geboortegrond weder worden aan-
Auteursrechtvrij