De Tijdspiegel. Jaargang 20

Suum cuique.

‘Ik geloof, dat geen staatshuishoudkundige mij zal tegenspreken, als ik beweer dat een soldaat toch een improductieve arbeider is,’ verklaarde onlangs een afgevaardigde des Nederlandschen volks.

‘Is een volksvertegenwoordiger productiever dan een soldaat?’ vroeg een wakker krijgsman.

Naïve vraag! Welk Nederlandsch soldaat heeft ooit zooveel nonsens geproduceerd als door dien afgevaardigde daar aan de markt gebragt werd?

De markt kon overvoerd worden, vreesde kolonel Blanken, wien 't wat begint te duizelen op de hoogte, waartoe de fortuin hem heeft opgetild, en elk soldaat, die

[p. 110]

wat produceren zou, bedreigde hij met zijn ongenade. Kolonel Blanken stelle zich gerust: laat Knoop en Stieltjes, Mulder en van Rees, Weitzel en Gerlach gerust produceren, minister noch afgevaardigde heeft hun concurrentie te duchten.

Edel bloed werd in West-Indië vergoten: van waar ontleent men het regt om in naam van Nederland dat kostelijk bloed te verspillen aan een menschenjagt?

Het ministerie, dat kunst geen regeringszaak acht, en toch aan de kunst een aalmoes van vierduizend gulden toe werpt - dat de liberale vlag in top voert en Neêrlands wakkerste mannen laat brutaliseren, omdat ze hun wetenschap niet onder de krijgstucht en de drukpers niet onder een sergeant-drilmeester hebben gesteld - dat scheiding van Kerk en Staat in zijn banier voert, en daarom aan 't eene Kerkgenootschap een landsgebouw voor zijn synodale vergadering weigert, maar toch de teedere gevoeligheid van een ander streelt door een kostbaar, minder dan nutteloos, gezantschap te Rome, - dat ministerie toone zelf eenig vertrouwen in zijn beginsel te stellen, zoo 't wil, dat de natie op dat beginsel zal steunen.