hunne pligten leerde kennen, en wij achten dien vorm, omdat hij korter, krachtiger, puntiger is, en meer tot nadenken opwekt ver boven de allegorie te verkiezen; - en nevens de parabel plaatsen wij de geschiedenis, in trekken en voorbeelden uit het leven van personen, die werkelijk geleefd hebben.
Wij ontkennen echter niet dat de allegorie in het algemeen, en die van Dr. Adams bovengenoemd in het bijzonder, zijne eigenaardige verdiensten heeft. Wij bevelen het boekje gaarne aan ouders, en meer gevorderde kinderen aan: - de pligt der weldadigheid kan niet genoeg aangeprezen en ingescherpt worden. - Of het echter eene gelukkige uitdrukking is van den schrijver, dat hij de wet des doods de wet der ballingschap, en den mensch, die naar de eeuwigheid gaat een balling noemt, betwijfelen wij. Naar onze meening is niet de eeuwigheid, maar de aarde het oord onzer ballingschap, en ligt ons eigenlijk vaderland achter het graf. De dood is het einde der ballingschap - de geboorte het begin er van. Met Philargyrus, Megacles, en Euprepes, zou het er nog door kunnen, maar met Sophron niet, en de schrijver wordt ten opzigte van den laatste zelf inconsequent - als hij zegt, dat de goede Sophron naar het land ging, waar de ballingschap onbekend was. 't Is mogelijk, dat de Eerw. schrijver het anders meent, dat zijne bedoeling goed is, en dat wij hem niet goed begrijpen. Maar in allen gevalle is het niet duidelijk, en met kinderen, wier logica juister is, dan wij groote menschen ons dikwijls verbeelden, kan men niet genoeg preciseren, wil men niet eene verwarring van denkbeelden doen ontstaan, die hen later misschien nooit weder verlaat. Beeld en begrip moeten volkomen juist op elkander passen als het deksel op de doos, of men doet kwaad meenende goed te doen.
De stijl van het boekje is eenvoudig, zoo als het voor kinderen zijn moet, hier en daar fraai, en met een licht waas van zachte poëzij overtogen. De vertaling is onberispelijk. De uitvoering net en de druk helder.-