De Tijdspiegel. Jaargang 10

[p. 78]

Het spionnetje.

Junij-spionnetje.

Herboren Tweede Kamer - Troonrede - antwoord.

Rome heeft gesproken - en Nederland heeft gesproken - en de Koning heeft ook gesproken - zoo, gelijk men zegt, ‘haalt het eene woord het andere.’ - Rome heeft, zelve uitgelokt zijnde, eene godsdienstig-politieke demonstratie uitgelokt, waardoor de Koning wederom uitgelokt is, om eene nieuwe wet - (hoor de troonrede!) - uit te lokken - zoodat ook hier alles in een wezenlijk uitlokkend verband met elkaâr staat. - Ook de partijen in de Tweede Kamer zullen, onder de schaduw van eenen waardigen voorzitter, elkaâr niet willen voorzitten, welligt nu en dan nazitten, nu en dan, als het pas geeft, verzitten, en, dat hopen wij nooit, geheel of gedeeltelijk, met de amendementen, of interpellatiën - er inzitten - en dus ook wel niet ligtelijk, tegenover de Regering, of de Eerste Kamer, of het volk, vastzitten - ook zullen de vergaderingen zoo lang niet duren, dat zij zich doorzitten. - De Troonrede heeft men eenzijdig genoemd, omdat ze alleenlijk over één punt sprak, - wij noemen haar liever onzijdig, daar zij de regten aller waarborgt, en in de gevolgen, die ze voor de Nederlanders zal uitlokken, veelzijdig, ten minste tweezijdig, - en hiermede, vooreerst, de hand op den mond.

De Russen aan of over de Pruth.

Oude voorspellingen melden ons, naar luid van sommige dagbladen, dat het rijk der ongeloovigen, omstreeks den jare 1853, ad terminos non loqui, dat is: tot oplossing en altijddurend zwijgen zal gebragt worden. - Eindelijk zal de halve maan, zoo heet het, in het ‘laatste kwartier’ komen, en weldra voor de wereldgeschiedenis ‘donkere maan’ worden. - Welligt dat in den diplomatieken almanak dezes jaars, en de eerstkomende maanden, deze maanphasen reeds vooruit berekend en bepaald en beslist zijn, en de ooms, de voogden, de volkspeters en -meters, de mombers, in geheim congres, begrepen, om de lieve, waarde Porte op nonactiviteit te stellen: - althans de Russen zijn, of waren, aan de Pruth. - De levensvraag schijnt hier, in hoeverre de Sultan kan en mag deelen in het staats- en vorstenregt, en of het nu, hier en daar, zonneklaar bewezen zal worden, dat de Sultan, omdat hij slechts een Sultan is, geen regerend vorst kan en mag zijn, waaruit volgt, volgens volken- en staatsregt, dat de heeren voogden, peten en mombers, het rijk van den Sultan, bij ontstentenis van den ongeloovigen maanvorst, ab intestato overnemen, erven, administreren, zonder successieonkosten, en ieder er een deel van behoudt, of hem dit wettiglijk wordt aangewezen, ter tegemoetkoming der gemaakte onkosten - voor de respectieve vloten, de legers, die op de been zijn gebragt, ter schadeloosstelling voor: ‘papier, pennen, lak en inkt,’ gebruikt bij de diplomatische nota's, te Londen, Parijs, Petersburg, Weenen, Berlijn. - Niemand twijfele, volgens al deze antecedenten te zamen genomen, dat de heeren ooms, en de tante Victoria, het wel meenen met den Sultan, die, onder curatele geplaatst bij de zeer regtmatige diplomatieke verdeeling van zijn rijk, later welligt op een diendersplaatsje of pensioentje aanspraak zal mogen maken.

De telegraaf tusschen Nederland en Engeland - gelegd en in werking.

Onder de gelukkigste teekenen des tijds behoort de onderzeesche spreekbuis, - eerstelijk voor de Engelsche en Nederlandsche, tijdelijke volksvoogden, zoo vertalen en omschrijven wij het dubbelzinnige woord ministers - dat van het

[p. 79]

latijnsche woord ‘ministrare,’ afgeleid, ook als handlangers kan overgezet. - Het tête a tête der twee kabinetten, achter de duinen en krijtbergen, kan ongeloofelijk veel uitwerken - en als de vonken behoorlijk, onder de schepen en langs de visschen, haren diplomatischen pligt volbrengen, zijn wij met onze, in vorige jaren zoo beproefde en getrouwe halsvrienden, de Britten, op den meest gewenschten telegrafischen voet. - Maar voor onze ijverige dagbladmenners, die ook werken en tobben om het ‘ras der couranten’ te veredelen, en altijd van zessen klaar zijn - is de draad - een gouden draad; zij liggen met het oor op het zand van Scheveningen en luisteren, - en schrijven met de andere hand, niet op het zand, maar op de kolommen. - Eindelijk zullen de speculanten - vertaald: ver-zienders, of kat-uit-den-boom-kijkers, het nieuwe beurs- en spreekorgaan boven alle beschrijving achten, eeren, liefhebben, vreezen en beminnen: - dat is gewisselijk waar. - Makelaars, renteniers, en moneymakers - hebben eindelijk hunnen algemeenen onderzeeschen makelaar gevonden. - Wij wenschen hun vooreerst eene tienjarige, telegrafische, beursberigt-erfpacht, met de gevolgen van dien.

Legerkamp, opgerigt zuid- en noordwaarts in Frankrijk en Polen, nabij Weenen - en ook een dito - nabij Zeist.

De tijd is derhalve nog niet geboren, dat het militaire element uit de volks- en staatkundige elementen is verdwenen - veeleer oefent men zich, bij tijds, om des noods, op de oude, welbekende, en zeer gebruikelijke wijze, het regt van volk en vorst te verdedigen of te handhaven, met de hand aan het zwaard, aan het kanon, aan de karabijn of pistool. - Alle brave menschen, en er zijn heel wat van die soort op, aan, en beneden de troonen te vinden - hopen zekerlijk met ons dat dit ‘spel’ niet op ‘katjesspel’ uitdraaije, om eens kinderlijk te spreken, en dat de kampementen alleenlijk eene aardige, geestige karikatuur mogen zijn van het bloedig handwerk, 't geen daar geleerd wordt, naar de regelen der kunst. - Ons kamp te Zeist is stellig het meest onschuldige, minst oorlogzuchtige: - vooreerst, wegens den stillen, vredelievenden aard der Nederlanders, die wel zoo lief en gaarne met rijksdaalders, muntbilletten, en nieuwe guldens omspringen, als met artillerie-of pelotonsvuur, of charges van kavallerie. - Voorts, wegens de nabijheid van Zeist, met de Hernhutters en het Broederhuis, louter menschen des vredes, en der regtzinnigheid, en der liefdemaaltijden; - ook wegens het regenachtige weder, dat we welligt in Julijmaand zullen moeten dragen, vooral als Sancta Margaretha aan de heeren officieren en verdere leden van het kamp niet gunstig gezind is, en het buskruid vochtig wordt, eer het behoorlijk ten gerieve van stad en land, van volk en vorst, - de verwachte explosiën heeft voortgebragt.

Mistress Beecher Stowe in Engeland en Frankrijk. - Vivat de Negerhut!

De gevierde Amerikaansche vrouw representeert, zoo lezen wij ergens, geheel alleen de verdrukte humaniteit - zij wedijvert met Petin en Ericson, en is deze broeders een eindweg vooruit, - zij werkt mede om eindelijk de zwarten, voor het oog van Europa, inwendig wit en zuiver te maken, - zij rehabiliteert de Paria's, en zal zekerlijk hier en daar hulp vinden - eerst, zoo als het gewoonlijk gaat - ore tenus -: met den mond, dan met de pen - eindelijk met eene wet - een doorslaand verbod. - Intusschen zijn wij ten gevalle der ‘zoogenaamde’ schoone sekse zeer verheugd, dat er onder de latere dochteren Eva's niet alleenlijk gevonden worden: de snelvoetige, de zeer zangkundige, de koninginnen ter linkerhand, de rondreizenden - de Taglionis - de Jenny Linds - de Lola Montes - de Ida Pheiffers - maar dat er midden onder deze zeer begaafde zusters, nevens Elizabeth Fry, eene vrouw op het wereldtooneel verschijnt, die hoogere eischen doet en meer verlangt dan vorstenkus: lees vorstengoud, dan roem en eer en het lauwerblad der kunst, per keel of per voet. - Mistress Stowe begint op eene zeer waardige wijze haar geslacht te emanciperen, - zij speelt in de negentiende eeuw, met broeder Gützlaff en zuster Fry, een eigenaardige trio, die de nakomeling, als een meesterstuk, gaarne zal aanhooren en herhalen, - en waar het thema welligt boven en niet beneden de wolken is gevonden.

[p. 80]

Volksstem - Stembus in Nederland.

Ons volk heeft ook eene ‘stem’ gekregen, en de bus is niet meer de armen- of collectebus, maar het nationale heiligdom, het palladium van 's volks regten, constitutioneel bestaan - getuige: Steenwijk, Almelo - enz. - enz. - Het volk - dat is: eigenlijk, de kiezersvergadering, als het volks-extract - vergelijk de quinine en al de scheikundige - ines, zoekt en vorscht direct naar tolken der waarheid, naar staatsmannen, naar Burkes, naar Pitts, naar Fagels, naar van Hoogendorpen, naar Kempers - en ziet! men vindt zelfs dichters en geleerden, mannen vol geest en humor en vernuft, vol oude taalkennis en vaderlandsche wetenschap, mannen, die zekerlijk niet minder aardig en onderhoudend zullen spreken dan ze anders te zijner tijd, toen de nationale stembus nog niet geopend was - schreven - en zongen - als nachtegalen en lijsters - dáár had de volksstem regt, volmaakt regt. - Er moet ook, buiten het welbekende Rotterdamsche genootschap, in eene staatskamer, Verscheidenheid en Overeenstemming zijn. - Er moet iets anders gedebiteerd worden dan enkel parlementaire debatten en amendementen - de stijve gezigtsplooi moet mede ontplooid- de rimpel op het peinzende voorhoofd van den staats-Palinuur moet plaats maken voor het glimlachje om den mond; - men zal ook moeten lezen in de dagbladen, niet alleenlijk van groene en roode en Katholieke en Protestantsche sprekers, maar ook van geleerde en geestige en vernuftige vertegenwoordigers, zoodat welligt Momus eens om een hoekje komt kijken, en de mannen, die naar de regering regeren, zoo als hun is voorgeschreven, zullen wel eens met eene staatkundige aardigheid te voorschijn komen, als de zitting lang genoeg duurt, en de vertegenwoordigers, wegens mogelijke verstoppingen, aan eene heilzame leverschudding behoefte hebben. - Waarschijnlijk heeft men nog al te weinig de Volksstem en Stembus in Nederland uit dit oogpunt beschouwd, daarom is die vrijheid heden genomen door
Uw zeer dienstw. dienaar,
asmodeus.

[p. t.o. 80]

ONDEROFFICIER. ‘Wat duivel, Nommer 3, wat heb je op den grond te kijken, als ik “hoofd links!” kommandeer?’
RECRUUT. ‘Sergeant, daar ligt een kwartje.’

ONDEROFFICIER. ‘Regts om-keert!’