De Tijdspiegel. Jaargang 7

[p. 375]

Mengelwerk.

De czaar van Rusland in het Oude Testament.

Wij verzoeken onze lezers, bij het opschrift dezer curieuse mededeeling, als het mogelijk is, hunnen ernst te bewaren, en ons in gedachte niet vooruit te loopen, bij de vraag: hoe kan de Russische autokraat reeds eene plaats vinden in de geschriften des Ouden Verbonds, en wel bepaaldelijk bij den profeet Ezechiël? - Wij zullen, zooveel mogelijk, de vreemde ontdekkingen in het ware licht stellen, en laten het aan u over, of ge u bij deze menschelijke dwaling wilt ergeren of bedroeven.

In een zeer belangrijk, grondig en sierlijk geschreven werkje, getiteld: Histoire du Communisme ou réfutation historique des Utopies socialistes par M. Alfred Sudre, Paris 1849, is een hoofdstuk toegewijd aan de voorstanders van het duizendjarig rijk: L'âge d'or. - Les millénaires. Nadat de Schrijver de verschillende bekende voorstellingen der voorchristelijke dichters (Ovidius, Virgilius) heeft medegedeeld, betreffende de gouden eeuw, werpt hij den blik op de Chiliasten in de eerste eeuwen der Christelijke kerk, en daalt alzoo voorgaande, af, tot op de Engelsche dweepers in 1648, en nadert, altijd geschiedkundig ontwikkelend, onzen tijd. Hier vinden wij melding gemaakt (blz. 488 en 489 bij Sudre) van een zekeren geleerden en talentvollen geestelijke, Agier, die in 1809 eene vertaling der Hebreeuwsche Psalmen met kritische noten heeft uitgegeven, en mede onder de voorstanders van het duizendjarig rijk wordt geteld. Deze geleerde (?) man voorspelde de terugkeering der Joden naar Jeruzalem in 1849, alwaar de herbouw de tempel het middelpunt der Katholieke kerk zal worden, voorts zal alsdan het Godsrijk op aarde komen, het verloren paradijs komt terug, al de monarchiën zullen vernietigd zijn, de menschen zullen één groot gezin uitmaken, er zullen geen natiën, geen volken meer zijn, er zal geheele gemeenschap van goederen zijn, ook eene algemeene taal, eindelijk zal de Christus terugkeeren, en over de uitverkorenen heerschen, Enoch en Elias zullen de verkondigers van dat duizendjarig rijk zijn. Tot zoover willen wij le savant et religieux president Agier nog wel hooren, met betamelijke inschikkelijkheid voor zijne talentvolle duizendjarige droomen, maar thans komt de curieuse voorspelling, welke wij onverwachts met verbazing leerden. Daar hebben verschrikkelijke gebeurtenissen moeten voorafgaan, eer die gouden eeuw aanbreekt, en de Czaar van Rusland zal een groote hinderpaal zijn voor deze gewenschte emancipatie der menschheid. Wilt ge nu weten, hoedanig op eenmaal deze monarch hier bij het duizendjarig rijk te pas komt, zoo

[p. 376]

zullen we den heer Sudre zelf laten spreken:

‘Les démocrates socialistes et les républicains exaltés qui espèrent une ère de liberté, d'égalité absolue et de bonheur commun, mais qui voient, peut-être avec raison, dans l'autocrate russe le plus redoutable obstacle à cette grande transformation, ne se doutent guère que cette opinion est formulée depuis quarante ans; ils seraient probablement assez surpris d'apprendre qu'elle est corroborée par une des predictions les plus claires de l'Ecriture sainte. La chose est cependant certaine, et Agier le démontre péremptoirement. Ezéchiel annonce, en effet, que le prince de Ross, Mosch et Tobol, viendra fondre sur les élus du Seigneur, du côté de l'aquilon, de la terre de Gog et de Magog, qui est reconnue unanimement par tous les interprètes de la Bible pour l'ancienne Scythie, la Russie moderne. Les désignations de la Bible sont, du reste, parfaitement claires. Ross est le nom slave des Russes; Mosch, celui de Moscou, et Tobol désigne Tobolsk, capitale de la Sibérie. Les peuples rassemblés des quatre coins de la terre, les nuées de gens de cheval que le prince de Ross traînera à sa suite, ne sont autres que les hordes des cosaques asiatiques. Agier tient donc pour constant que l'antechrist, le grand ennemi de la régénération chrétienne du monde, sera un empereur de Russie. Mais que ceux qui partagent sa conviction se rassurent. La même prédiction annonce que Gog et Magog, après avoir désolé une partie de la terre, seront exterminés par la colère du Seigneur, et écrasés sous une pluie de pierres et de soufre enflammé.’

Zietdaar, zoo duidelijk als het kan, de Czaar, le prince de Ross, Mosch et Tobol, reeds voorspeld door den profeet Ezechiel (Hoofdstuk XXXVIII 1 en volgg.). of twijfelt gij nog? Wij hopen niet aan den gewijden profeet, welligt iets meer aan den juisten blik van den heer Agier. Wij hebben daarom de zaak, die voor den Czaar zeer belangrijk was, niet minder voor de Bijbelsche uitlegkunde, eenigzins nader onderzocht, om den vreemden prince de Ross op het spoor te komen, en zullen u mededeelen wat we gevonden hebben. De vertaling van van der Palm luidt alzoo: ‘menschenkind! stel uw aangezigt tegen Gog van het land Magog, den Vorst van Ros, Mesech en Tubal; en profeteer tegen hem,’ waarbij deze aanteekening gelezen wordt: ‘Ros. Wat land dit zij, is bezwaarlijk uit te vinden; en echter het schijnt, volgens de woordvoeging, een land te zijn: daar het woord eigenlijk hoofd beteekent, vertalen sommigen den Vorst, het Hoofd, of den Hoofdvorst van Mesech en Tubal; door welke laatsten, ook te voren reeds, de Moschers en Tibarenen werden aangeduid: deze volken waren aan het gebied van Gog onderworpen.’ Begon nu le prince de Ross reeds meer en meer te verdwijnen, zoo werd Zijne Majesteit bijna geheel onzigtbaar, toen wij nevens den oorspronkelijken tekst eenige oudere vertalingen raadpleegden, waaronder de zeer letterlijke oude Joodsche Hoogduitsche, in de bekende Biblia pentapla, alzoo luidende: ‘Menschenkind, tuh dein Angesicht kehren gen Gog, das Land von Magog, den Haubt-Herr von Mäschäch und Tubhol, und sey weissager auf ihm.!!’ waarnevens de vertaling van Luther alzoo luidt: ‘Du Menschenkind, wende dich gegen Gog, der im Lande Magog ist, und der oberste Fürst ist in Mesech und Thubal, und weissage von ihm.’ Als nu waarschijnlijker wijze, de vertolkers, misleid geworden door het Hebreeuwsche woord דׁאשׁ (rosch), dat beteekent: begin,

[p. 377]

hoofd, hoofdman, opperste, het onbekende land van den denkbeeldigen ‘prins Ross’ hebben verward en elkaâr medegedeeld en overgeleverd, vervalt de geheele voorspelling van den geleerden president Agier, en wij hebben helaas! den Czaar-Antichrist in het Oude Verbond evenzoo spoedig verloren als gevonden, en al wilde men ook, naar de meening van Gesenius, evenwel hier denken aan: ‘den naam van een Scythisch volk, 't geen door de Byzantijnsche schrijvers, als een wild en ongetemd volk, aan de noordzijde van den Taurus (Рῶς) genoemd wordt,’ zoo zal evenwel niemand bij den profeet Ezechiel, om die reden, den Russischen oppervorst begroeten.

Wij deelden deze bijzonderheden mede, deels, als een staaltje der schier ongelooflijk dwaze en schikbarend oppervlakkige Bijbel verklaring in lateren tijd, deels, als eene bijlage tot de vele en zonderlinge voorstellingen, welke men aan de Heilige Schrift heeft afgeperst en afgewrongen, om dweepachtige en overspannen leerstukken te regtvaardigen, of ingang bij het volk te doen verkrijgen. Wie weet niet, wat er al in de Openbaring van Johannes is gevonden, en hoe duidelijk dáár, nu de Paus, dan Napoleon, moest voorspeld zijn! Niemand verwondere zich dan, dat men ook in het Oude Verbond le prince de Ross van Moscou en Tobolsk heeft ontdekt, en neme het den talentvollen heer Agier niet kwalijk, als hij met velen zijner voorgangers geheelenal op blinde klippen verzeild is geraakt, en ons ten minste aanleiding gegeven heeft tot een medelijdenden glimlach, - die goede heer Agier!

Spiritus Asper en Lenis.