De Tijdspiegel. Jaargang 6

[p. 471]

Afgeluisterd boerenpraatje bij gelegenheid der bezigtiging van de gedecoreerde Nieuwe Kerk te Amsterdam (14 Mei).

- Ben jij daor ook, Krelis, waor is jou wijf en de kinderen?

- Ze staon daor te kijken, naor die mooije spullen omhoog en zien er krek uut, alsof ze uut de lucht evallen zijn.

- Krelis, vent, 't is miseraobel mooij; ik weet niet, waor ze al dat bonte spul van daon krijgen - 't mot geld ekost hebben, of is 't een presentje van onzen goeden nieuwen keuning, om het volk dat hier ezeten heit, reis een pleisiertje aon te doen?

- 'k Loof het niet, Japik, want zoo wat moet eerst van 't land uutgaon, dan komt naderhand de keuning ook uut den hoek; goed voorgaon, doet goed volgen - ei, wat bliefje? - nou, als ze zoo met gout en zulver begonnen zijn, dan zal het just raok loopen, en we hebben, jandori! goede dagen te wachten, wat denk jij er van, maotje?

- Te droes, wat een sakkerlootsche mooije troonstoel! 't is bij men ziel, om een stuup op 't lief te krijgen - nou, daor moet me makkelijk op neêr zitten met zijn gat. Wat ze toch niet al voor één persoon uutprakkezeeren! jongens, wat zal dat goude ding sappermentsch veul ekost hebben. Ik denk, we zouden er ons heele raadhuis voor kunnen opknappen en opverven, en den goeden, ouden burgemeester ook op den koop toe; - nou, heb ik het niet bij het regte end evat, oudje?

- Jij relt er maor wat om heen, man; ik wou maor ereis weten, wat of de nieuwe keuning al in zijn binnenste evoeld heit, toen hij daor neêrzat, en al dat mooije, gouden en zulveren volk, om hem heen, en al die oude vlaggen daor boven zijn hoofd, en toen hij den eed heit uutesproken. - Vent, ik heb een grieselement als ik er aan denk, ik wou bij men ziel, al kon ik tien zulke gouden stoelen voor niks krijgen, nog geen keuning wezen, hij heit nou wat op zijn verantwoording, dat beloof ik je Krelis: we meugen God wel bidden, dat de nieuwe keuning wat vast op zijn mooije stoel zit, en dat vee van een janhaogel hem er niet af bonjourt; want, als hij een eed ezworen heit, dan zal hij em houden, al ging alles onderste boven. - Maot! hij zal hier wel, tegenover God Almagtig ezweet hebben denk ik, en die heeren uut den Haog ook, die mosten er immers ook an? Kijk, ik had wis egriend, als ik er bij had meugen zijn; 'k word nou, bij al dat moois, al raor om mijn hart. - laot me reis even prumen, Japik!

- En wat zelle ze nou met al die mooije plunje doen; want dat kan hier toch niet zoo blijven hangen, als de gemeente weêr in de kerk komt? ik denk, maotje, dat de dominé je wel passen zou om op die afgediefde mooije roode stoel een predikoatie uut te spreken, daar booren die mannen Gods niet op - ze motten daor op die bruine preekstoel staon. Zal dat alles nou niet weêr naor den Haog estuurd worden, om daor in het keunings-paleis te staon; want de keuning zel die goude stoel toch niet voor de leus hebben ekregen, om er maor eens van zijn leven op te zitten.

- Nou Krelis, jij hebt ook het kruit niet uut evonden, die heele boêl wordt weêr op eborgen en bewaord, totdat er

[p. 472]

weêr zoo'n spektaokel noodig is; 't lijkt waratjes! wel om alle negen jaoren te moeten ebeuren - hi, hi, hi! - We willen nou maor eerst met den nieuwen keuning tevrede zijn, en reis zien wat of hij al in de mars heit; ik blijf er bij, hij heit hier op die stoel ezworen, en moet, als een knappe kerel, het land en ons dorp en de oude burgemiester, vaoderlijk, zoo als ze zeggen, regeren, en het land maoken rijk en goed bewerkt; dan zal God met em zijn, met zijn goed vriendelijk keuninginnewijf en met zijn kleine kabouters; als ze em nou maar in den Haog niet te veel aan zijn hoofd leggen te rellen, want de een wil hier, de ander daor heen, en ze meenen dat ze allemaol krek geliek ebbe. Ik beloof het je, het is een miseraobel moeijelijk ding, om al die zinnementen bij mekaor te houden; ik poot liever aardappelen of leg erreten in den grond, dan weet me nog wat er van kan komen. - - We moeten alle zondagen maar dapper bidden met den dominé voor den nieuwen keuning, en het keuninklieke huis, als ze dat allemaol doen hier in het vaoderlant, van die groote sinjeuren in den Haog, of dat rijke volk hier in de stad af, tot op ons boertjes toe, dan zal het bij men ziel nog al rond loopen.

- Nou, dat heb ik ook al an mijn meuke ezeit. - Kijk, daor is ze jandori op die groene banken eklommen, ze wil alles onder haor neus hebben. Zeg, maot! waorom staot die soldaot daor bij de gouden troonstoel, denkt die kerel, dat wij hem zullen wegkaopen? Wie heit dat ooit in zijn leven ezien, om de wacht te houden voor een leêge stoel, en daor, wie heit daor in dat kleine, laege, vierkante hok ezeten, met dat mooije voetenkleed?

- Daor heit de keuningin toegeluisterd, met hare twee aerdige bobbertjes, wat er al beredeneerd en ezworen is, en heit toen ook stilletjes meêgedaon en amen! ezegt, toen haor man had ezworen.

- Nou man; ik heb er genoeg van; we moeten dat morgen maar in de Roode Leeuw vertellen, wat we hier al ezien hebben, ze zullen luisteren als vinken. - 't Is bij men zondige ziel wel een vijfie waord; gaot te meê naor buuten? - want die kerels daor, met derlui geweren, kieken zoo bar, en ik moet van morgen nog over.

- Jao, maotje! 't is wel een vijfie waord - goên dag zamen.

auscultator.