Tijd en Mens. Tijdschrift van de Nieuwe Generatie. Jaargang 4

[p. 161]

[Nummer 4]

[Marcel Wauters]

het gevaar sluipt binnen door het open woord
ontsteek de lampen nu en houd het licht
gevangen rondom u
beluister zonder raden het vermoeden van de radeloze vragen
het bloed onaangeroerd
de wankelmoed
onaangerand om het behoeden binnen schade
immer wederkerend steeds het onvernoemd verklaren
het behoeden van de schade van het wankel bloed
en eertijds nu en later het stuwen van de zinnen steigerende paarden
tomeloos tegen de ruwe muren van de cel
onverhoeds valt dan het onvoltooid
gekwetst berouw

MARCEL WAUTERS

[p. 162]

 

soms of nooit meer wordt het woord geboren

 

geen ontschaduwd naakt gebaar onthult de nood en

 

overal de dichtst bij zijnde ijlten

 

niets vanavond dan ons glimmend niets

 

vraag niet wie zal wie kan het erfdeel overwinnen

 

van de oude moe geleefde stam

 

en o het kleine greine wit gebrek hier binnen

 

zie een evenwicht valt niet te herstellen in dit in het

 

groeit de laatste steeds de laatste eeuwigheid

MARCEL WAUTERS