Tijd en Mens. Tijdschrift van de Nieuwe Generatie. Jaargang 3

[p. 212/292]

Nacht op mijn boekenplank

Weer een afschuwlijke nacht
en op mijn boekenplank
stappen de helden uit hun banden
en lopen een straatje om
want niets vermoeit zo als heldendom

Raskolnikov en Josef K.
gaan op bezoek bij Frits van Egters
zij zeggen tegen elkaar
wat een leven
je zal toch romanfiguur zijn
altijd een bestaan van papier
tussen andere wezens van papier
met hun kleine intriges van papier
en hun viezigheidjes van papier
en als je eens met een vrouw naar bed wil
dan is ook zij van papier
is dat nou het existentialisme

Arthur Ducroo en Dr Dumay
praten wat na over Forum
ze zeggen vond je dat laatste nummer
van Libertinage ook zo slecht

Meneer Visser heeft een geringe hartstocht
opgevat voor Sara Obreen
maar die kijkt naar Adrienne Mesurat
en denkt misschien word ik toch lesbisch

achter in de Villa des Roses
heeft Mathieu Delarue een bar ingericht
geopend van 12 tot 3

[p. 213/293]

 

daar vertelt de man die Donderdag was

 

zijn triest verhaal aan commissaris Maigret

 

terwijl Lady Chatterley zachtjes

 

snikt op de schouder van Arthur Muttah

 

die zo graag haar zoon wil zijn

 

 

 

een meneer vraagt en Nana

 

de arme Nana

 

u weet wel Nana uit het boek van Zola

 

ach meneer schei toch uit

 

wie leest er nu nog Zola

 

kijk liever naar Alide

 

zij heeft haar jurk uitgedaan

 

en danst in haar broekje voor Anton Wachter

 

maar die doet of hij niets ziet

 

 

 

attentie

 

daar komt Jacques Gans

 

de enige romanfiguur

 

die zijn eigen auteur is

 

bonjour monsieur Gans

 

twee borrels voor meneer

 

 

 

maar Gans zegt niets

 

hij is bedroefd

 

hij mist Léautaud

 

en Julien Sorel

 

is een te kleine compensatie

 

 

 

in een donkere hoek

 

hebben twee verliefden

 

zich uitgestrekt

 

met verlegen gefluister

 

bekennen zij elkaar hun liefde

 

en besluiten meteen

 

die liefde te voltooien

[p. 214/294]

 

nee nee vraagt u niet

 

wie dat zijn

 

ik ben discreet

 

ik verzwijg hun namen

 

maar laten wij blij zijn

 

dat ook op deze breedte

 

liefde kan bestaan

 

liefde niet minder reëel

 

dan lieve lezeres

 

tussen u en mij

hans van straten