Tijd en Mens. Tijdschrift van de Nieuwe Generatie. Jaargang 3

[p. 190/270]

Fragment

Laat ik geen steden noemen
zoals daar zijn en waren
ondergaand in bruisend steen
stervend trots en jammerlijk
onder middeleeuwse vlag

Iedereen lacht, de acteur
de vrouw van slechte zeden
de wolken waaien om een schoorsteen
en blijven daar. Een man roept
‘surrealisme’ en ‘luchtalarm’
iedereen lacht, de acteur
de vrouw van slechte zeden

Ik ben verraden, wees maar niet
bang. Ik ben op schone
wijze verraden en schone daden
verheffen het mensdom. Ik
ben verraden, sla mijn vingers
krom, buig mijn woorden
andersom. Verhef het mensdom

remco campert