Hier en daar maakt hij een steeds snellere draaiende, beweging waardoor een zuigende zuil ontstaat die een duizelingwekkende hoogte bereiken kan, alles met zich meezuigend, een hoed, een tent, een mens. Een auto zelfs wordt opgezogen, schommelt de ruimte in en ploft kilometers verder neer.
Op een morgen vonden wij de Tademait veranderd in een veld van enorme paddestoelen die door stabiele winden van verschillende hoogte waren gevormd en geregistreerd werden door de Grote Wind (want nergens is de wind zo grillig).
Door de zonnestralen varieerden deze paddestoelen van kleur - van: fel oranje tot de rossige kleur van een vossenpels. Daarboven was de hemel inktzwart.
Op een andere dag, terwijl de wind met grote halen over de vlakte likte, verschenen twee hyenas. Zij bleven met hun spitse koppen naar ons kamp gericht, op een eerbiedige afstand en bewogen niet. Toen wij met deksels lawaai maakten verdwenen zij, even raadselachtig als zij gekomen waren, maar in de lucht zelf bleven hun omtrekken afgedrukt en twee grillige vlekken bleven na hun aftocht lang zichtbaar boven de grond zweven.
Een helse zon kneedt iedere steen, boetseert en beeldhouwt. Zon, zand en wind veranderen een bierfles binnen twee dagen in een Melkwit Sumerisch beeldje.
De zon laat de stenen ook ontploffen, zaagt ze in stukken en gooit ze in alle richtingen, terwijl een machtige Orde toch gehandhaafd blijft.
Pas later viel het mij op dat deze kiezels bedekt waren met een roetkleurige laag, terwijl zij van binnen spierwit waren, als de te hardgebakken korst en het kruim van een brood.
Terwijl ik voorovergebukt te wandelen liep, zag ik eens een kiezel in beweging. Toen ik nauwkeurig toekeek vond ik een knikker die zich ongelooflijk behendig verderrolde. Waarschijnlijk een geschubd en rond insect, dacht ik. Ik nam het ding gevangen in een lucifersdoosje en bewaarde het dagen-
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd