Tijd en Mens. Tijdschrift van de Nieuwe Generatie. Jaargang 2

[p. 399]

[Pierre Reverdy]

Daar sta ik eindelijk recht
Ik ben daar langs gegaan
Iemand gaat nu ook daar langs
Zoals ik
Zonder te weten waarheen hij gaat

Ik had angst
Achteraan de kamer was de muur zwart
En hij ook had angst
Wat deed mij de drempel van deze deur overschrijden
Men kon roepen

Niemand hoort het

Men kon wenen

Niemand begrijpt het

Ik heb uw schaduw gevonden in duisternis
Zij was zachter dan gij zelf
Vroeger
Triestig als zij was in een hoek
De dood heeft u die rust gebracht
Maar gij spreekt gij spreekt nog
Ik wilde u wel verlaten

Als maar een weinig lucht kwam
Als men ons daar buiten maar liet klaar zien
Men ademt zwaar
De zoldering weegt op mijn hoofd en duwt mij terug
Waar zal ik blijven waarheen gaan
Ik heb geen plaats genoeg om sterven
Waarheen gaan de stappen die zich verwijden en die ik hoor
Ginder zeer ver
Wij zijn alleen mijn schaduw en ik
De nacht komt aan

gedicht van Pierre Reverdy vertaald door Marcel Wauters