Tijd en Mens. Tijdschrift van de Nieuwe Generatie. Jaargang 2

[p. 293]

[Nummer 2]

[Inleiding]

Tijd en Mens is voortaan geen tijdschrift ‘Van de Nieuwe Generatie’ meer. Het verwijderen evenals te voren het gebruik van dit opschrift, zal aanleiding geven tot begripsverwarring; om dit te voorkomen hier dan een korte verantwoording.

Van een generatie is er in Tijd en Mens geen sprake, de leeftijd van de medewerkers is daarvoor te uiteenlopend, nieuw gaat daarbij niet noodzakelijk samen met een bepaalde leeftijd. ‘Nieuwe generatie’ roept evenwel te gemakkelijk een bepaalde critieke periode in het menselijk bestaan op, wat gewoonlijk verdacht is in verband met het nieuwe van de verdedigde ideeën. Hier echter het grote onderscheid tussen Tijd en Mens en Podium b.v. Ideeën en vormen op deze bladzijden verdedigd, hebben nu eenmaal met een puberteitscrisis geen uitstaans: ze zijn zo oud als de Mens zelf, alleen waren ze onder de druk van de omstandigheden de laatste jaren een beetje in het vergeethoekje geraakt.

De in Tijd en Mens voorgestane kunstvormen sluiten aan, of vervolmaken wat expressionisten en surrealisten ons nagelaten hebben aan materiaal. De Ismen waren probleemstellingen: enkele Mensen voelden de geestelijke druk van een formalistische cultuur als onverdraaglijk aan, en wilden zich ervan bevrijden; gewoonlijk zonder klaar omlijnd doel, en vooral: zonder middelen. Het werd de schitterende tragedie van Expressionisme en Surrealisme...

Hedendaagse Idee en Kunst zijn echter boven het experiment uitgegroeid. Snobisme en drukdoenerij, uitdruk-

[p. 294]

king van onmacht tegen een engburgerlijke maatschappij, hebben geen reden meer, niet dat er geen reden tot verzet meer zou zijn: er zijn volwaardige middelen.

De beweging Tijd en Mens is de uitdrukking van een geestestoestand, beter: van 'een intelligente, bewuste, vrij-verkozen houding. Het gaat hier niet om een gevolg maar om een vooropzetten - wat evolutie niet uitsluit, maar speciaal in dit geval, inhoudt.

Dit tijdschrift is een bijdrage tot het verwezenlijken van de absolute vrijheid van het individu. Wij nemen het op tegen elke classificatie, uniform en dogma, en tegen het analytisch rationalisme, alles uitdrukking van de vrees of de onmacht de mens als vrij en transcendentaal wezen te beschouwen.

Wij zijn vrij van elke gezochtheid, maar niets beroert de humanisten en religieuzen nu eenmaal zó als de verschijning of uitdrukking van Die Vrije Mens.

Oorlog, corruptie, eng-geestigheid en wreedheid, die de vorige generaties ons rijkelijk toebedachten, hebben ons geleerd geen andere Norm meer te aanvaarden dan de mens - subjectief, intuitief centrum midden een chaos van omstandigheden -, en geen andere Waarde meer te erkennen dan de volledige uitdrukking van die Mens: zijn kunst.

Tijdschrift tout court dus, niet als een teken van nakende verburgerlijking, maar als een uiting van bewustheid, die ook enkele structuur-veranderingen in het tijdschrift zelf met zich bracht.

TIJD EN MENS