Tijd en Mens. Tijdschrift van de Nieuwe Generatie. Jaargang 1

[p. 212]

Wallace Stevens

Ontgoocheling van tien uur

ER HUIZEN SPOKEN IN DE HUIZEN
In witte nachtgewaden
Geen ervan is groen,
Of purper met groene ringen,
Of groen met gele ringen
Geen ervan is vreemd
Met kousen van kant
En banden van glas.
De mensen zullen niet
Dromen van apen of kwallen.
Alleen, van tijd tot tijd, is er een oude zeeman
Dronken en slapend in zijn laarzen,
Die tijgers vangt
In het rode weder.

[p. 213]

Volledige vernietiging

HET VROOR DIE DAG.
Wij begroeven de kat,
toen namen wij haar doos
en verbrandden haar

in de achtertuin.
De vliegen die ontsnapten
aan de aarde en het vuur
stierven van de kou.

(Vertaald door Hugo Claus)