De Tijdstroom. Jaargang 4

[p. 521]

[De Tijdstroom 1934 nr. 12]

Morgenlik ervaren   Jan Vercammen

Nog daalt de zandbaan naar het dorp
langs even groene weiden
en de paarden die door de avond
van hun arbeid keerden
trekken nu weer de zon en
hun zware arbeid tegemoet.

We vinden op uw tuinpad weer
de sporen van ons avondlike dolen.
Er is de morgen geen verandering
dan wij: dan gij naast mij
de zon in uw haar en uw ogen.

Slechts hier wordt ons ontwaken ons bewust,
en wat ons handen vonden
van wat ons hart verborgen wist:
de lichte kern van een ondoordrongen nacht.

Wij zijn als niemand
in de glanzende eenvormigheid der dingen:
we zijn slechts meer elkaar
en weten dat dit grenzeloos gevaar
ons enkel meer nog tot elkaar zal dringen,
zodat geen wederkeer verbreken zal
de witte lijn van ons ervaren:
o! deze schuine en schone val!