De Tijdstroom. Jaargang 4

[p. 490]

Berouw   Paul De Vree

De boomen leeken als Uw wonden onophoudlijk Heer
nabij de mist dwaalt als een smatelijk berouwen
en op de sponde - o bange nacht - breek ik mijn lenden keer op keer
voor mij Heer vloeide Uw bloed voor de ongetrouwen.

Niet altijd is 't gebed voor zonde een zacht verweer
ik weet ik heb maar zoo mijn handen toe te vouwen
van binnen Heer daarbinnen doet het schroomlijk zeer
ik durf me niet zoo geven aan Uw groot vertrouwen.

Me dunkt ik ben niet waardig dan voor Uw diep leed
er kleeft toch smet aan die versmolten handen
ik mag U niet meer naadren met dit preutsche kleed.

Maar waar Heer moet ik elders dan bij U belanden
zijt Ge niet eeuwig voor verlorenen gereed?
Ontferm U Heer over mijn breken onzer banden.