De Tijdstroom. Jaargang 4

[p. 489]

Grensgebied   Bert Bakker

Met één seizoen is nooit ons hart tevreden.
Jan Van NIJLEN.

Grijs is de middag, grijzer is het water.
Regen versluiert zee en horizon.
O, dat de dag zóó duren kon,
En niet meer verderschoof - naar later.

Wij loopen onder lucht en boomen.
Het waaiend regenen deert ons niet.
En wat elk eens in heimwee achterliet,
Wordt hier vernieuwd teruggenomen.

Meen niet, dat wij den weg ten einde loopen.
Wie 't licht verlaat, krijgt heimwee naar het licht.
En wat soms lokt en roept, blijft lang nog dicht,
En doet zich niet dan na ons sterven open.

Mei! O, gij zachtste aller maanden,
Wij staan in u ter grens van leven en van dood.
Maar 't wankel hart weet onuitsprekelijk groot
De rust om wat voorbij is en aanstaande.