De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 492]

Vers   Joris Bellens

Al m'n dagen
gaan zo vlug voorbij,
- en nooit één die niet gaat in God -
maar allen voeren mij
naar 't einde - 't schone lot -

Nu m'n dagen
zachte vreugden zijn
vergaan ze veel te vlug:
'k vrees om weer terug
'n arm mens te zijn.

Want waar mensen leven
bloeit vaak 'n rode roos van pijn,
al was er iemand die niet duldt
de ze eens gans gelukkig zijn.