De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 439]

Testament   René Verbeeck

Wil mij voor 't eerst nog niet
van schaduw en gewicht ontdoen

der vooglen schuiflende spiralen
achterhalen en ontstijgen kan ik nu nog niet

ik ben en ik beweeg ik lig op deze tijd
een plomp blad te schommelen op loom water

tamme spiegel van een leven
dat naar zichtbare oevers kringt

maar komen kan ik nu nog niet

nog is de vreugd niet rijk genoeg
niet fel genoeg de pijn

geef mijn verlangen de vlugge poten der gazelle
geef me ook de trouw die huizen bouwt

bespaar mij argeloos opspringende bron
de teisteringen niet van zon en wind

laat me overwonnen alle vreugden dragen
en overwinnend ook de zeven zwaarden van de smart

tot niets meer wankelt in dit lemen hart

- kleed mij dan uit leg mijn gewicht
bij al 't begraven mensenleed

en spreid mijn schaduw even over mijn beminden
een troostvol schemerlicht.