De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 408]

Het lied der dalende zon
Joannes Reddingius

Mijn zegevierende Engel leidde mij
naar een schoon woud en bij een klaren stroom
zaten wij saam bij 't lommer van een boom
en 't zingend water gleed aan ons voorbij.

Het was dat diep-ontroerend avondtij
als zon gaat dalen en de koeien loom
door schemer gaan, gestalten uit een droom,
en alles is zoo stil, het bosch, de wei.

Zij drukte zacht haar vinger op den mond,
ten teeken mij dat ik geen woord mocht spreken,
maar enkel luist'ren, zien in dezen stond.

Toen wees zij naar de zon en zag mij aan
en alle smarten uit mijn leven weken,
het zonne-liefdelied mocht ik verstaan.