De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 401]

Vers   Joris Bellens

Met 'n blij hart
was ik de avend ingelopen
naar wie me wachte
ook met blij hart:
- zo was m'n gedachte. -

Maar 't licht van haar gelaat
viel koud op het mijn
- 'n schemer
over m'n schone dag -

Toen waren onze ogen
schuw en ver
als van verlegen kindren...
Haar stille handen in de mijn
scheen me alles nog schoon te zijn:
- al vond ze het best gedaan -
Nog lang hebben we de avend gehoord
dan vlug en zonder één enkel woord
is ze van me weggegaan.