De Tijdstroom. Jaargang 2

Nederduitse Poëzie
Vertaald door J. Decroos.

Twee gedichten van Augustin Wibbelt.

Gij zit alleen en zonder moed

Te klagen steen en been -

Weet gij het niet, gij dwaze bloed?

Gij zijt aldoor alleen.

Al zit gij bij een rozenstruik

Uw bruid en gij getweên;

Al bruiloft gij naar 't oud gebruik,

Gij zijt alleen, alleen.

Ja, kijk en zoek maar wijd en zijd:

Ze gaan voorbij, niet één

Die met u gaat. Ge zijt altijd

Met u en God alleen.

[p. 369]

Te Nazareth in het tuintje

 

Te Nazareth in het tuintje

 

Daar zingt de zoete wind,

 

Daar zit tusschen hooge leliën

 

Het lieve, heilige kind.

 

 

 

Het zit alleen zoo lieflijk

 

Op het zonnige, gele zand

 

En strengelt zacht de leliën

 

Met zijn kleine, witte hand.

 

 

 

Hoe blank die bloemen blinken!

 

Men staart zich de oogen blind -

 

Doch schooner dan de leliën

 

Veel schooner glanst het kind.

(Uit: ‘Mäten-Gaitlink’ Verlag: Fredebeul und Koenen, Essen-Ruhr)