De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 366]

Twee gedichten van Hans Ludwig Held

Alles is afscheid, iedere stonde
Vloeit door het diepe glas van den Tijd.
Alles is afscheid, alles is wonde,
Immermeer staat de Dood bereid.

Boomenbloeisel blankt in de winden
Tot het als regen ternederzijgt -
Moge ik de vrucht in het sterven vinden
Die aan den dooden bloesem ontstijgt.

Er is geen erbarmen; doch begrijper
Moet ge den bloei van 's levens boom.
Alles wat wordt moet eindelijk rijpen
Dat het tot God, zijn vader, koom.

O gij heiligen -
Namenloos of gesmukt met namen,
Door lijden verheerlijkte, bloedige lijken,
Glorie uitstralend in gouden ramen,
Wij knielen en willen u allen gelijken.

O gij heiligen -
Gekroonde geesten of zonder kronen,
Mannen en vrouwen en kinderen omstrengelen
Den dood - de duivel wil géén verschoonen.
Gij léeft, dies vieren u menschen en engelen.

[p. 367]

 

O gij heiligen -

 

Gekruisigd en van het kruis gereten,

 

Gij jubelt luid en geen wil weenen,

 

Gij maakt, dat wij ons zaliger weten

 

En gelijk zijn aan hemelsche edelsteenen.