De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 361]

Hedendaagse Hoogduitse Poëzie
Vertaald door J. Decroos.

Drie gedichten van Wilhelm Niemeyer

Angstig maakte mij het duister:

Leed van nacht en eenzaamheid;

Doch toen hoorde ik brongefluister

Uit het duister, wijd en zijd:

‘Nu de lichte zusters gingen,

Laat u troosten 't lied der waatren;

Vind weer kleurenschitteringen

In ons zingen, in ons klaatren!’

(Uit: ‘Lieder der Einmut’ Horen-Verlag, Berlin-Grunewald).

't Bezonde stof - zacht diamantgeflikker -
komt ruizlend 't aêmloos zwijgen doorgetogen
in 't ingesloten balkenbruine donker
gelijk een koor van schuwe kinderoogen;
aan rand van duister vlindert zongeblikker,
mijn handen strooien 't diep robijngeflonker
van mijn doorgloeide bloed in 't bruine donker.

[p. 362]

 

Nu hoor ik hoe de stilte zilvren fluistert,

 

hoe luide beken lichts de lucht doordringen

 

en ver op roode heiden nederdroppen

 

waar, schreeuwrig, wilde ganzen herfstlijk zingen.

 

Mijn tuitend oor, dat kleurenzang beluistert,

 

verneemt in alle dingen harten kloppen

 

en droomen flonkrend in mijn bloed verdroppen.

 

 

 

En 'k voel mijn leden die me los omsluiten

 

als ijl kristal voor alle dingen open:

 

van wolkenschaadwen ben ik blauw omdonkerd,

 

die vluchtig over middagwouden loopen,

 

'k weergalm de winden die door halmen fluiten,

 

lijk spinnewebgeglim dat plots verflonkert

 

aan donkren boschrand ben Ik overdonkerd.

(Uit: ‘Lieder der Einmut’ Horen-Verlag, Berlin-Grunewald).

Gij hebt lijk nacht
Mijn zijn met u omwelfd,

en alle verten van mijn willen zijn

beglansde heuvels in het lichtgebied

dat gij met sterrenzaligheid bedauwt.

Gij hebt lijk woud
Mijn zijn met u omloofd,

en alle dieren - mijn begeerten - gaan

zich drenken aan de spiegels van uw zien,

die donker glanzen uit ombloemde bron.

Gij hebt lijk zee
Mijn zijn met u omgolfd,

en eiland, dat geen wegen geeft noch neemt,

verblauw ik mijner stranden gouden wal

schemerigeenzaam in geluk van U.

[p. 363]

 

Gij hebt lijk licht

 

Mijn zijn in u verlaaid,

 

lijk slechts het licht de dingen dingen geeft,

 

geeft gij met boom en bloem mij aan mijzelf,

 

en aan uw glorie ben ik dronken Al.