De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 245]

Liefde   Wim Van Waas

De liefde straalt in mijn ziel nu wonder-klaar
als of ze één zonne waar.
Ik kán nu niet geloven dat de liefde zou zijn
een zoet of bittere pijn,
die in haar vuur verteert
het hart dat haar licht begeert.
Ik kán nu niet geloven
dat ze zou zijn een schoon beloven,
dat ons met een droom van geluk omhult
en blijft, een verlangen, ewig onvervuld.
Want nu de liefde in mij lacht,
is 't me of zelfs de sterreloze nacht
straalt van hemelzoete licht,
en in alle dingen een onzeggelike schoonheid ligt.