De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 227]

Gedicht   Albe

De schal der wekkende bazuinen
aan de jonge horizonnen
schudde de granieten trots tot puinen
van de droom die 'k was begonnen.

Der hete passie
laaide de laatste vlam
toen ik het storten der sterren
over de wereld vernam.

Om vrienden en verwanten
riepen hart en bloed:
ik stond alleen
vóór God in de gloed.

Op der bazuinen schal
deinsden d'horizonnen...
ik lag vóór. God ten val
oneindig overwonnen.