De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 74]

Dageraad in Groenendaal   Gery Helderenberg

Uit zuivere stilte, uit heemlen van zilver en grijs
als ik van klokken hoor... waar over tuinen en wouden
aan gouden oever weer mijn ziel naar Uw zeeën schouwde
de nacht vervloeit uit eeuwigheid en paradijs.

Waar sta ik, verloren als het meer met fluweel
en mist van rimpel rilt en rustig voor mijn oogen:
ik zie nog niet de vlam van Uw gothieke bogen
als ik ontwaak en kind in Uw lach aan Uw hagen speel...

Waar sta ik en vind door gras en bloemen de rand
van Uw duisternis, en breekt de stervende star met vonken
aan firmamenten van zomer en dauw verzonken
naar roze kammen van woud en bergen in brand.

O dageraad over valleien van vuur en smart:
straks straalt de waaier uit naar U van pijn en begeeren
straks aan Uw altaar, Liefste, zult Gij mijn lip bezeeren,
mijn laaiend gelaat aan de zon van Uw Hart...