De Tijdstroom. Jaargang 2

[p. 24]

In Memoriam K. Van de Woestijne
Aug. Van Boeckxel

Het is geworden 't uur dat over duin en zee
de vrede van den avond daalt,
wijl alles wordt heel stil, wijl alles bidt vroom mêe
snet 't sterrenheir dat aan den hemel straalt.

Geen golfslag nu zonder gedoopt te zijn
in 't rag-fijn zilverlicht der maan:
thans wordt geheel de zee gelijk een avond-plein
waarover englen-vlerken vreugde-kleppend slaan...

En dit bedied heeft hij bevroeden mogen
dat dees is groot wie in zichzelf ontdekt
den weg ter poort, met heimenis omtogen,
alwaar Een wacht, die ééns hem heeft gewekt.

Toen hij dan ging, spijts 't nachtelijke duister
was hij van binnen als geheel verlicht:
hij had verstaan hoe 's menschen ware luister
het opgaan is naar d'Oorsprong van het Licht.