De Tijdstroom. Jaargang 1

[p. 161]

[De Tijdstroom 1931 nr. 6]

Le clown Mélodieux   P.G. Buckinx

Voor Edgar Tijdgat.

Zo arm en zo rampzalig is wel geen
in 't rode cirkus van dees zwarte nacht
daar in die blauwe schelpen van zijn ogen branden
de witte lichten van zijn lange vingeren.

En vloeien dan die vingren even melodieus
langs 't spitse speeltuig aan zijn moede mond,
dan trilt zo winterlik zijn moede mond
dat aan zijn winterlike vingeren ook het speeltuig trilt.

Want zo de slanke dans van Salomé:
de smalle heuplijn die aan d'aard verglijdt
in zoveel cirkels licht
in zoveel sprankels vuur
en in de schaduwval zo zilvrig zacht
of uit dit lichte lichaam plots een vlam sloeg.

In 't rode cirkus van dees zwarte nacht
beeft in die blauwe schelpen van zijn ogen
de witte lichtlijn van zijn zoetste droom
dan trilt wel melodieus die eendelike wijs
zo eendelik - zo wijs
dat plots miljoenen monden lachen huilen
waanzinnig beuken aan de cirkuswanden

Dan vlucht hij weg, rampzalig als geen een
en bergt zijn aangezicht in 't sidderen van zijn smalle handen
daar niemand hem nog zien zou
nooit meer zien zou.