De Tijdstroom. Jaargang 1

[p. 111]

Gedicht   André Demedts.

Ik arbeid hier, en zie de dieren en de bomen,
al wat aan aarde en hemel steeds geschiedt -
en meer is mij die werklikheid dan al de dromen,
die 'k vroeger heb geloofd in mijn verdriet.

Zo zijn de woorden die ik heb gesproken,
nu zonder zin en mij vervreemd;
ik spreek niet meer van wat het leven heeft gebroken,
ik klaag niet meer om wat het leven neemt -

En daarom niet ben ik een ander mens geworden,
maar 'k zie de dingen van de wereld nu zoals zij zijn,
en 'k weet de Heer brengt ook mijn leven nog in orde,
al krijg ik hier de zon ook niet - o laat mij dan de zonneschijn,

en deze hoop: dat ik hier nooit vandaan zal moeten
en op dees kleine plaats zal mogen blijven met mijn werk begaan,
totdat uiteindelik ik de andre kan begroeten,
die mijne ögen sluiten zal, als ik mag gaan.