De Tijdstroom. Jaargang 1

[p. 33]

[De Tijdstroom 1930 nr. 2]

Gedicht

Vaarwel al kan ik u niet laten varen,
ga aan mijn hart voorgoed voorbij -
veel zal genezen door de tijd en veel bedaren
dat nu nog rustloos kreunt in u en mij.

Ik werd niet bitter toen ik veel moest breken,
in mijn verzaken tans ben ik het niet.
Laat ons nu gaan zonder elkaar te smeken
om medelij, met elks verdriet.

Laat gij het eerst mijn handen rusten,
dan ben ik zekerder over mijn eigen macht
Mijn God, tussen de velen die elkander afscheid kusten,
waarom zijn wij zo weifelend en zo ontkracht?

Ik kan u schier niet laten varen
en ga toch heen - ga gij toch heen; -
de wereld ligt voor ons, vergetelheid en jaren,
o kom, nu dapper zijn - en elk alleen.

André Demedts