De Tijdstroom. Jaargang 1

Vers

ER ZEGT ME IETS dat ge nimmer zult keren
dat in uw ziel die angst nooit luwen zal
die u de verten in, steeds altijd weer naar verder vert' deed hopeloos begeren,
maar dieper bedding graaft zoals de stroom
die van de bergen srort naar zon-beschenen dal;
dat nimmer uit uw vingeren zullen glijden
de scherven van uw waargewaanden droom
maar dat ge steeds zult schreien als de dagen scheiden
want er gaat met ieder zon iets onder van uw rust
en als de nachtwind komt en nog het leed niet sust,
steeds huilt dat heimwee in uw bloed,
mijn broer, kom weer, het is nog niet te laat
er is hier in mijn hart om u iets dat me wenen doet
als ik weet dat gij onder de sterren snikken gaat.

ANDRE DEMEDTS.