Alfred Ost
Ze zijn al te zeldzaam de gelegenheden waarop we, in een tentoonstelling, werken van dezen kunstenaar te zien krijgen, dan dat we niet elke van deze gelegenheden vlijtig zouden te baat nemen om aandacht te vragen voor den artiest en onze bewondering te zeggen voor zijn werk.
In het paviljoen van de gemeente Borgerhout, op de Antwerpsche wereldtentoonstelling, exposeert Alfred Ost om de maand enkele van zijn werken, waarin de hoofdtrek en de verschillende zijden van zijn talent tot uiting komen: meesleepende kracht, in de uitbeelding van elke levensuiting, zin voor het geweldige en het massale, en tevens een haast teedere bezorgdheid voor kleine maar belangrijke dingen: een lach, den druk van een hand bijvoorbeeld.
Hij is niet op zijn best in de uitbeelding van levensmomenten vol stille, innige tragiek. Wel echter als zijn lijnen en kleuren tafereelen vol opbruisend geweld, vol bewogen leven en aangrijpend-felle dramatiek kunnen weergeven. Dan verricht hij het werk van een ziener en een bezetene die zich van zijn zintuigen en hart overweldigende visioenen wil ontlasten soms in krachtig samengedrongen synthesen, soms in breed uitplooiende werken.
Zeker er bestaat daarbij een gevaar voor vervlakking, een gevaar voor het karikaturale ook al, en Ost is die beide feilen niet steeds kunnen ontgaan. Maar wie kan dit werk onverschillig voorbijgaan en vergeten? Wie moet er niet hartstochtelijk van houden omdat het horizonen opent, of het haten omdat het tartend-schoon is?
En dan hebben we nog niets gezegd over den prachtigen katholieken kunstenaar die Ost is met zijn even dynamisch en even godsdienstig werk.
FRANZ VAN BOGAERT.