Jonk.
Dit is een woord dat ons in gedachte verplaatst naar China, evenals mandarijn, taël, joosje. Toch is geen dezer woorden van Chineeschen oorsprong. Een zeer goed artikel over het woord komt voor in Hobson - Jobson, van Yule en Burnell, art. Junk, waar de juiste opmerking gemaakt wordt dat de oude Arabische handelaars het woord moeten gehoord hebben van Maleische loodsen, vermits het zekerlijk 't Javaansche en Maleische djong en adjong, een groot vaartuig is. Tot nadere bevestiging van deze bewering kan strekken dat djong reeds in 't Oudjavaansch gebruikelijk is, en dat daarmede overeenkomt het Tagalog daong, waaruit blijkt dat de oudere vorm is djaung, en tevens dat het Maleische adjong uit het Javaansch gekomen is, want ware het oorspronkelijk Maleisch, dan zou men verwachten adjaung. In 't Ngadjoe-Dajaksch luidt het woord adjong, evenals in 't Bisaya; in 't Pakewa duanga.
Wat den Hollandschen vorm jonk betreft, is moeielijk te zeggen waaraan die rechtstreeks ontleend is. Het Fransche jonque kan evengoed uit ons jonk ontstaan zijn als omgekeerd. Mogelijk is jonk een poging om 't Javaansche djong weêr te geven; dat Jav. dj door de oude Hollanders met j werd aangeduid, blijkt o.a. uit Jacatra voor Djakarta.
h. kern.
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd