Tijdschrift voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Jaargang 4
(1884)– [tijdschrift] Tijdschrift voor Nederlandse Taal- en Letterkunde–
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd
[pagina 196]
| |
Fragmenten van den Karlmeinet.De volgende fragmenten van de compilatie, die bekend is onder den naam KarlmeinetGa naar voetnoot1), vond ik in eene portefeuille met varia ter Koninklijke Bibliotheek; door de goedheid van den bibliothecaris Dr. Campbell werd ik in staat gesteld ze hier te publiceeren. De vondst bestaat uit 2 strookjes perkament, het schrift is vrij netjes en duidelijk en schijnt tot het laatst der 14e of den aanvang der 15e eeuw te behooren; de aanvangsletters eener nieuwe afdeeling zijn met rooden en blauwen inkt versierd. Daar het eene strookje in de lengte, het andere in de breedte afgesneden is, kan men niet zien, hoe groot het geheele blad was, noch op welke wijze het in kolommen was verdeeld. De fragmenten hebben deel uitgemaakt van het eerste deel der compilatie, dat Karels jeugd, zijn verblijf in Spanje en zijne kennismaking met Galiene behandelt. Boven de verschillende fragmenten heb ik cijfers geplaatst, welke de overeenkomstige plaatsen van het door Keller uitgegeven volledige hs. A. aanwijzen. g. kalff. Ie Strook a.r.o
(Karlm. 30, vs. 24-32). Wat ich uch sagen wille.
Du daden ime ene stille
Die riddere al gemeine,
Beide groiz ende cleine
| |
[pagina 197]
| |
Swigen ende hoirden du
Wat in der schenke spreg...
He sprac: ir heren zware
Ich hain offenbare
Virnomen ene mere.
a.v.o
(Karlm. 32, vs. 17-26). gemach bit leide
dir gevirret beide
hore coninc wat ic dude:
er sint virdrevene lude
comen van Vrancriche
r sint alle geliche
hondert riddere kůnre helede
ie uzirwelede
oren mochten werden
godis erden
Ie Strook b.r.o
1. (Karlm. 42 b. vs. 45-53.) Onder die affriche heren.
Bit eime krische ende bit schalle
Volgeden ime die franszose alle,
Die waren bi deme vanen vaste.
Bremondis lud die leide gaste
Begonden sie vaste wieder slain.
Alse Galafers sonder wain
Du hadde irsien ende irkant
Dat Dederich der schenke in siner hant.
2.
(Karlm. 43, vs. 23-30.) Bit vele groze
Alse du dir con
Virnam dat
So begonde he
| |
[pagina 198]
| |
Ende vliede in w
Alse du die
Vernamen dat
So balde hene beg
vlien
Ie Strook. b.v.o
1. (Karlm. 43 b. vs. 58-44, vs. 2.) lazen
t guden mazen
richen here
er eren
nt gedain
bit ou bestain
n selue lonen
er coninc bit
iner cronen
2.
(Karlm. 44 b. vs. 35-42.) Bi stonden giengen si uppen hof
Zu irmeren si iren lof.
Etzelichen worpen den stein
Dat dat mail da wale schein,
Etzelichen schuzzen den schacht,
Etzelige liefen bit der macht,
Sulge schirmden, sulge wrongen,
Etzeliche da die verre sprongen.
II. Strook.
r.o (Karlm. 45, vs. 20-45 b. vs. 56.) Des wil ich hie vir zic
Dir reden van Galie
Ich sagen uch voirwe
Wat Bremont dede d
Du he wieder heim wa
Gewont ende růwich
| |
[pagina 199]
| |
Des was ime harde le
Bremont dů niet m
He dede ime winnen t
Der bester arzuter (sic)
Die man ircrigen k
Durch ze heilne sin
Die ime EynartGa naar voetnoot1) hadd
Vore Tollet als ir m
Dus sacten die arzet
Bremonde deme coni
Bit allen iren listen
Dadens ime dat si w
Nu was Bremondes
So wit so groiz ende
Dat die arzetere zw
Cůme binnen eime
Bremonde die wond
Ende alse ime du ge
Dat he dir wonden g
Du vůr he enir he
Zu Spangen in Gal
Dus heit Bremont
Al sin conincriche
Zu den heren al ge
Ende irwarf dat kr
Dat ie here bit g
Ircrigen kůnste o
Bremont svůr h
Hene wrege sine a
Zu Spangen in m
Dat ime vůr Toll
II. v.o
(Karlm. 45 b. vs. 60-46 b. vs. 1.) iongelinge ein
ne ie beschein
iz ende lanc
| |
[pagina 200]
| |
ren breit ende niet ze swane
bestanden alleine
ke man alleine
in wiges noit
alle geslagen doit
was he zwaren
an vufzien iaren
sande du Bremont
enen comen ander stont
den palarz sin
sprach: du neve min
lief ende wert
ich uch gurden swert
der machen
gonde lachen
re des ben ich vro
biet so si also
remont id můz sin
air ombe neve min
t mir in Spangen lant
neve so starc irkant
guder mazen
uch virlazin (sic)
neve ich sal uch clagen
noit dat ich is gewagen
in sime lande
llich duvel sl dare sande
van Vrancriche
vreisliche
n imme stride
e sint so bit nide
gen bit iren swerden
sůver (?) zu der erden.
|
|