Tiecelijn. Jaargang 19

70

Muiden, 19 mei 2005

P.M. Cambeen aan het Reynaertgenootschap

Mijne Dames en Heren,

Naar ik verneem, interesseert U zich voor gegevens, die voor ‘den Vos Reynaerde’ van belang zijn.

Wijlen mijn moeder vertelde mij een oude familieoverlevering, volgens welke de schrijver begraven is in Absdale (W. van Hulst).^1.

De overlevering: Hij werd, als grijsaard, in Absdale onderhouden door een huishoudster, die hij eigenlijk niet kon betalen. Maar hij werkte aan zijn meesterwerk. Als hij stierf, mocht zij dat hebben, als loon. Toen hij stierf, ging zij met zijn meesterwerk naar geletterde lieden in Gent en Sint Niklaas; maar niemand wilde daar voor betalen. Het énige, wat nog geld opbracht, waren de papieren die hij nog niet beschreven had. Zijn meesterwerk werd dus in Absdale begraven met de enige die het waardeerde - hijzelf. Wanneer? Lang geleden.

Wat de Kriekeputte betreft: op enkele plaatsen in Z. Vlaanderen en Zeeland komen zoete putten voor. Naar ik aanneem, lekt daar water van de poreuze Krijtlagen door de afdichtende ‘Boomse Klei’ heen, en zijn ‘putten’ met volkomen zoet water, terwijl de polders er om heen licht ziltig water hebben. Onder andere ‘de zoete put’, ± 2 km. pal Zuid van Vogelwaarde. En op Zuid Beveland is een zoete Vrouwenput bij

1. Het Zeeuws-Vlaamse Absdale ligt enkele kilometers ten westen van Hulst, de plek die in Van den vos Reynaerde in vers 802 wordt vermeld: ‘Hughelijn metten crommen beene / Was zijn vader dat weet men wale / Ende was gheboren van abscale’ (A 800-802; F: ‘Absdale’). Het verderop vermelde Vogelwaarde ligt enkele kilometers ten noorden van Absdale.

[p. 333]

's heer Arendskerke, die zelfs ‘heilig’ is. Of er in de buurt van het verdwenen dorp Hulsterloo^2. ook zoiets voorkomt, weet ik niet.

Vóór de invoering van waterleiding waren die zoetwaterputten van groot belang voor de kleine man. Als in een droge zomer de regentonnen leeg raakten, leverden die drinkbaar zoet water, terwijl het andere oppervlaktewater dan nóg zilter was. Die put ligt niet zo ver van Hulst. Ik herinner me nog - 60 j. geleden - dat daar kwikstaartjes vlogen, die verder in de omgeving niet voorkwamen.

Mijn ouders kwamen uit Zeeuws Vlaanderen, uit het deel dat meer Vlaams dan Zeeuws was. Er waren daar nog oude overleveringen - mijn vader kende nog een deel van het Willibrordslied,^3. dat bij de kerstening ingevoerd was (een getallenlied, dat een heidens getallenlied moest verdringen). Er was ook een overlevering, dat het Oosteinde van de Westerschelde eens onbeduidend was. De heren van Saeftinge en van Reimerswaal^4. reden toen gewoon te paard naar elkaars gebied voor gezamenlijke jachtpartijen.

Hopende, dat U er wat aan heeft,

Hoogachtend,

P.M. Cambeen

Bewaarplaats: Archief vzw Reynaertgenootschap.

Context: De vzw Reynaertgenootschap ontvangt wekelijks enkele brieven en mails met vragen of informatie over de Reynaert. Veelal zijn dit vragen over Reynaertopvoeringen en vragen van studenten of leraren die schoolopdrachten krijgen of uitdelen... Een van de bijzondere brieven kwam via Toerisme Waasland bij het Reynaertgenootschap. Met informatie over de Reynaertdichter en Kriekeputte, twee bekende Reynaertthema's...

2. Hulsterloo verdween door de dijkdoorstekingen in 1584-1585, in tegenstelling tot de lager gelegen dorpen Saeftinghe, Namen, Sint-Laureins en Casuwele, niet van de kaart (thans wordt dit gebied het Verdronken land van Saeftinghe genoemd). Het hooggelegen Hulsterloo (thans Nieuw-Namen) bleef gespaard, maar lag op de punt van een schiereiland, dat uitstak in verdronken land.

3. In 1939 werd de 1200^ste sterfdag van de heilige Willibrordus gevierd. Ook in Zeeland zijn sporen van de verering van de heilige. In Hulst is de basiliek aan Willibrord opgedragen.

4. Nabij Kruiningen, aan de rechteroever van de Schelde.