Tiecelijn. Jaargang 18

[p. 127]

H.H. ter Balkt
In de kalkbranderij van het absolute, 12
De vos

Het woud joeg op mij met jagers, met jagers

Kom rust, kom kalmte, kom honden
Ik ben mak en moe; de uitbundige
Rode die nu leeft in 't Rathaus Park
In het I. Bezirk in de Großstadt

Ik zocht de gebergten, met wijn-En
graanbouw, ik zocht de bossen
Maar stuitte op Pleinen, Raadhuizen
En iedereen sprak ‘Hondsdolheid!’

‘Hondsdolheid brengt hij over;
Niets is hij dan de hondsdolheid...’
Allen zeiden ‘Kom, wees onze vangst’
Ontzind volgde ik hun stappen

En rust nu uit, aan hun tafel;
Een fel zoeklicht schijnt op mij;
Er liggen naald en draad; arsenicum;
Mijn kop duizelt, mijn vacht siddert

Zij leggen draad en naald klaar; aluin
Kunstogen, groener nog dan de mijne
‘Straks sta je roerloos voor ons raam;
Blind uitkijkend over ons plein’

Zeg nu zelf, wat was je voedsel;
Er leven geen vossen meer in de stad;
Een perzisch tapijt wordt je bospad;
Kom, geef je vel, dat wij je villen

Volgens recept moeten verhemelte,
Oogappels, hersenen, resterend vlees
En zo worden verwijderd ... Pincet, naald
En koperdraad rusten bij spiritus; mos

Mild toegelachen, wreed toegegrijnsd -
Bittere vloeistoffen verdoffen mijn
Oog al; een spottende druiventros
Lokt, donzig blauw, naast die draad

[p. 128]

 

Beschermster, wijzer dan de jagers!

 

Door de Ebendorferstraße over alle

 

Vossenjagende Straten ren ik de stad uit,

 

Zoek het hart, het hart in het dal

 

 

 

Wenen, april 1985

H.H. ter Balkt, Usselo/Enschede 1938

In de kalkbranderij van het absolute, De Bezige Bij, 1990 (met auteurscorrectie).