Calstaf en Noydekijn
De vos en de ooievaar
Een vos, die met hem eten dede
.I. odevare op hovesschede,
Hi goet hem in .i. coel vat
Dat ondiep was ende plat,
.I. poelment, was claer ende dinne.
‘Nu et’, sprac hi met soeten sinne.
Die odevare begonste pecken
Maer hine conste niet ghetrecken.
Daer bleef .i. hongerich odevare.
Smergens at met hem Reinaert,
Die was gast moeste nu sijn waert.
Dus dreef hi oec den vos te scherne:
Hi gaf hem teten uut eere kerne,
Nawe, lanc ende diep daer binnen.
Doene mochts Reijnaert niet gewinnen.
Die odevare at emmer toe.
‘Twine doestu, Reinaert, alsic doe,’
Sprac hi: ‘Du lerest mi dit spel.
Besie, canic mine lesse wel?’
Daer men quaet met quade loent,
Daer es deen van den andren wel ghehoent.
Calstaf en Noydekijn, vóór 1284
Esopet, fabel 37, ed. G. Stuiveling, Menno Herzberger & Co, 1965.
Auteursrechtelijk beschermd