Tiecelijn. Jaargang 16

[p. 129]

intro

Afscheid

Op 1 september 2003 namen wij afscheid van de vzw Tiecelijn-Reynaert. Voortaan wordt dit tijdschrift uitgegeven door de vzw Reynaertgenootschap. De verpakking verandert, de inhoud niet. Alle adressen, de website, de medewerkers en de activiteiten blijven identiek. Goed nieuws is dat de website weer in alle onderdelen up to date is en op termijn wordt uitgebreid. De nieuwe naam betekent wel dat er enkele nieuwe accenten zijn, een aangepast beleidsplan, lichtjes veranderde statuten en een nieuw logo. De Orde van de Vossenstaart vindt eveneens onderdak in de nieuwe vzw met Marcel Ryssen als voorzitter.

Helaas wordt het nieuwe begin ook een definitief afscheid van enkele vrienden die van bij het begin van Tiecelijn-Reynaert sterk met de vereniging verbonden waren. Het logo van Tiecelijn werd in 1988 ontworpen door de Stekense architect Ivo Dewulf, zoon van heemkundige en Reynaerdist Marcellijn Dewulf, die als vriend des huizes van onze te vroeg gestorven medestichter Herman Heyse, van bij de aanvang bij de werking van het tijdschrift betrokken werd. Het beeld toonde nieuwsbrenger Tiecelijn op een galg in de vorm van een T. In de verte trok Reynaert de wijde wereld in. Dit verhalende logo was vijftien jaar het visitekaartje van de vereniging en het sierde de omslagen van de eerste tien jaargangen van het tijdschrift. Bovendien maakte Ivo talrijke ‘Reynaerdiefjes’ en tekeningen van door het tijdschrift geportretteerde Reynaerdisten. Ivo Dewulf werd op 31 augustus 2003 in de Heilige Kruiskerk, de kerk die hij als architect restaureerde, te Stekene uitgeleide gedaan nadat hij op 26 augustus op 73-jarige leeftijd in zijn woonplaats overleden was.

Het logo van de nieuwe vereniging werd ontworpen door meester graficus Gerard Gaudaen, steunend lid van dit tijdschrift in al zijn betekenissen. Gerard Gaudaen maakte voor de steunende leden de premieprent van 2001, was voorzitter van de jury van de internationale ex-libriswedstrijd die de vzw Tiecelijn-Reynaert in 1995 organiseerde en had zich in de herfst van 2002 bereid verklaard om een logo voor de nieuwe vereniging te ontwerpen. Toen wij de eerste schetsen in januari 2003 gingen

[p. 130]

bespreken, was Gerard zwaar ziek. Toch wilde hij het werk voltooien. Enkele weken voor zijn overlijden bezorgde hij ons het logo, één van zijn allerlaatste werkstukken. Gerard Gaudaen werd 76 jaar.

Ondertussen verloor de Reynaerdistiek een van zijn belangrijkste boegbeelden. In het Drentse Assen, nabij zijn woonplaats Norg, overleed eind juli 2003 professor Frank (Francis) Lulofs (^o1919), auteur van tientallen Reynaertstudies en de grote verdediger van de closereadingmethode bij het lezen van middeleeuwse teksten zoals de Beatrijs en Van den vos Reynaerde.

Dewulf, Gaudaen en Lulofs hebben elk op hun eigen manier en binnen hun eigen werkterrein een belangrijke bijdrage geleverd. Wij zijn dankbaar dat wij ze kenden en van hun sympathie mochten genieten. Wij bieden de families ons oprecht medeleven aan. In het volgende nummer zullen wij aan hun werk een kort In memoriam wijden. Aan leven en werk van Gerard Gaudaen (door Willy Feliers, in Tiecelijn, jaargang 10, p. 94-104) en Frank Lulofs (door Rien Jonkers, in dezelfde jaargang, 1997, p. 15-17) besteedden wij in dit tijdschrift door middel van portretten al aandacht.

Het afscheid valt zwaar, maar vervult ons ook met dankbaarheid voor hun grote eruditie, hun innemendheid en dienstbaarheid.

In dit eerste nummer onder de nieuwe vlag vindt de lezer drie portretten. Marcel Ryssen verkent leven en werk van de liberale, protestantse volksschrijver Abraham Hans, terwijl Willy Feliers zich verdiept in het beeldend Reynaertwerk van de katholieke Vlaamsgezinde Lierenaar Fred Bogaerts. Bij de publicatie van dit laatste artikel werd opnieuw een kleurenkatern ingelast om zo het werk nog beter tot zijn recht te laten komen (ofschoon er over de drukkwaliteit van de besproken kalenderbladen een en ander op te merken is). Alexander Schwarz (Université de Lausanne) laat ons kennis maken met de vossenfabels van de achttiende-eeuwse Duitse theoloog, filosoof en literatuurcriticus Gotthold Ephraim Lessing. Met deze drie ‘portretten’ krijgt ook dit nummer een thematisch karakter. Naar goede gewoonte publiceert dit tijdschrift een (lange) vertaling van de Roman de Renart. Vertaler Paul van Keymeulen heeft ondertussen zijn volledige vertaling van de Renart afgerond, waardoor Tiecelijn nog voor vele jaren over kopij beschikt om de Roman de Renart voor liefhebbers (en wetenschappers) te ontsluiten.

Voor een verslag van de diverse manifestaties waarbij Tiecelijn-Reynaert deze zomer betrokken was (Orde van de Vossenstaart, de tentoonstelling Reynaert 45-30-15 en het congres van de International Reynard Society met een bezoek aan het Land van Reynaert), verwijzen wij naar een volgend nummer.

Rik van Daele